Heeft u een boontje voor simpele, in your face-gitaarrock? Maakt het voor u geen zak uit of een plaat al dan niet vernieuwend is? Vindt u dat rock ’n’ roll vooral ambiance betekent? Als het antwoord op voorgaande vragen ’neen’ is, gaat u best meteen verder naar de volgende recensie, want in dat geval is de nieuwe Gravy Train!!!! absoluut niets voor u.
Aan de kenners van underground-gitaarrock hoeven we ze vast niet meer voor te stellen, maar voor die 99,99 % (foutmarge 0,01%) anderen misschien best even melden wie of wat Gravy Train is. Het betreft hier een gezelschap van vier mensen, voor de helft vrouwelijk, dat samen muziek maakt die klinkt als een kruising tussen The Ramones, The Donnas en Pilot Scott Tracy.
Met de vergelijking met The Ramones, The Donnas en Pilot Scott Tracy hebben we eigenlijk al gezegd wat er te zeggen valt. Are You Wigglin?, de nieuwe worp van Gravy Train!!!!, waarover dit stukje eigenlijk gaat, klinkt niet anders dan zijn naar schatting 37 voorgangers (foutmarge van 20 stuks). Maar, en nu even opletten, we raken dit niet beu! De totale onnozelheid die van een nummer als "(Everybody Do) The Thingy" afstraalt, maakt ons elke keer opnieuw gelukkig. De silly tekst, het stompzinnige melodietje en de compleet debiele tekst — verklaar ons gerust voor gek — vinden wij het einde.
"Bloopies (Skit)" doet, net als "(Everybody Do) The Thingy" trouwens, erg denken aan Happy Days. Niet alleen door de melodie, die in beide nummers verdacht veel weg heeft van het Happy Days-deuntje, maar gewoon ook door de sfeer die dit nummer uitademt. Moeten we, bij gebrek aan Happy Days-heruitzendingen, concreter zijn wat die sfeer betreft? Vooruit dan maar: jong, blij en vrolijk zijn. Klinkt dit melig als u het zo droogweg leest? Wacht tot u de nummers hoort en u geeft ons al grijnzend gelijk.
Door zijn Young Ones-neigingen is "I Wanna Wanna Wanna Wanna Wanna Wanna Wanna Get Rid Of You" onze persoonlijke favoriet geworden. Voor wie na de vorige zin durft suggereren dat we per gepubliceerd teken betaald worden: wij worden niet betaald. Hooguit mogen we enkele ogenblikken luchten na het inleveren van een recensie. Daarna gaan we onverbiddelijk terug ons hok in, met een volgende cd vijf dagen lang op endless repeat.
Gravy Train klokt af op nauwelijks meer dan twintig minuten, wat voor elf nummers geen onaardige tijd is. Bandleden Chunx, Junx, Hunx en Funx — neen, we hebben dit echt niet verzonnen — weten hoe ze hun publiek geboeid moeten houden. Een nog kortere plaat zou belachelijk zijn, een langere zou de luisteraar vervelen. Nu verlang je na afloop naar meer, en d´´raan herken je nog steeds een goed album.
