Nee, Lost Marbles And Exploded Evidence is geen nieuwe plaat van het poptrio Enon, maar een verzameling nummers die voordien op single verschenen of te beluisteren waren op de website van de band. En zoals dat gaat met dergelijke compilaties, met wisselend resultaat.
Waarmee we nu ook weer niet willen gezegd hebben dat het schijfje alleen maar opvullertjes zou bevatten, maar enige schifting van de nummers is wel nodig. "Normal Is Happening" en "Genie’s Got Her Bag" kunnen geklasseerd worden als overbodige niemendalletjes. Enkel voor de fanatieke collectioneur van Enon-nummers dus.
Op naar de nummers dan die wat op de zenuwen kunnen werken. "Making Merry! Merry!" is wellicht goed bedoeld, maar slome country met een ironische knipoog kan wel eens ergerlijk zijn. Dan is er nog het onvermijdelijke pathetische moment, "Fly South". Een nogal pompeuze bedoening eigenlijk en dus ook te verwaarlozen.
Verder zijn er de nummers met potentieel die door Enon zelf worden verknoeid. "Marbles Explode" heeft een onweerstaanbare melodieuze strofe, maar jammer genoeg afgewisseld met een overdosis geluidseffecten die niet terzake doen. We vermoeden dat producer en geluidsjunkie Dave Sardy zich ook eens wou manifesteren. Ook afsluiter "Party Favor" verzuipt in die irritante plastic geluidjes. Het hoort waarschijnlijk bij het luchtige sfeertje dat rond Enon hangt en ook te zien is in het artwork van hun releases, maar iets minder mag ook wel.
Resten er nog tien nummers die wel de moeite waard zijn en best op de reguliere albums hadden kunnen staan. Opvallend is dat de gitaarpop volledig ontbreekt en dat Enon gaat voor elektronisch ingekleurde songs. Sterke troef is opnieuw het hoge stemmetje van Toko Yasuda die in "Drowning Appointments" verleidelijker en exotischer dan ooit klinkt. Ook aan variatie en leuke vondsten ontbreekt het niet. Zo komt in "Adalania (Not So Fair)" een handig vermomde sample uit "Sunday Morning" van the Velvet Underground voorbij. Het sterke "Grain Of Asault" wordt speels ingezet om halverwege over te lopen in een dromerig totaalgeluid van synths. Voor wie zijn beat graag onverstoorbaar strak heeft is er "Tilt You Up" waarop het aangenaam headnodden is.
Echt essentieel is Lost Marbles… dus niet, maar met tien goeie songs op zestien wordt er toch vrij hoog gescoord. Als geheel is deze compilatie iets minder samenhangend dan de albums en daarom niet meteen aan te raden als eerste kennismaking met Enon. Wie al bekend is met het drietal hoeft zich echter niet bekocht te voelen.
