Boards of Canada… Het was ooit gewoon de naam van een Schots duo
dat baanbrekende elektronische muziek maakte. Vandaag is het meer
dan dat: Boards of Canada is een begrip, een stijlkenmerk zelfs
wanneer gevraagd wordt de sound van een nieuwe elektronica-act te
omschrijven. Maar, zoals dat zo dikwijls gaat met vergelijkingen:
er gaat niks boven het origineel. Ooit was er Coca Cola, velen
hebben vervolgens een slag geslagen naar wat er in het geheime
recept van deze frisdrank zit, maar tot op heden is er nog niemand
in geslaagd de smaak van “the original” te evenaren.
We vinden het dan ook ethisch niet verantwoord om telkens wanneer
er een nieuw neusje opduikt aan het venster van de elektronische
muziek, die act te bombarderen tot de nieuwe Boards of Canada. We
zijn ondertussen de tel kwijt geraakt, maar met deze ‘Sea Inside
Body’ van Kelpe zitten we ongeveer aan de zevenendertigste release
dit jaar die wordt omschreven als “het beste album dat Boards of
Canada niét maakte”…
Ongeveer een jaar geleden bracht Kel McKeown een e.p. uit, ‘The
People Are Trying to Sleep’, een verzameling knappe tracks vol
stuiterende beats, magische melodietjes en knetterende bliepjes en
piepjes. Het geheel werd inderdaad omschreven als “warme
elektronica” en de link naar Boards of Canada was dan ook gauw
gelegd.
Ook wanneer u naar ‘Sea Inside Body’ luistert, is het moeilijk
daarbij niét te denken aan de platen van Michael Sandison en Marcus
‘Eion’ Es. Andere naam uit de zogenaamde intelligent techno
die ongetwijfeld zal voorbijdrijven is die van het Londense duo
Plaid en van Four Tet. Toch mogen we Kelpe zeker geen schaamteloze
dief noemen, die niet wist van welk hout pijlen maken en dan maar
het oeuvre van zijn grote voorbeelden begon te plunderen. Akkoord,
af en toe lijken de klanken en de geluiden regelrecht uit de
cataloog van Boards of Canada te komen, maar daar houdt de
vergelijking dan ook op. De tracks zijn duidelijk van de hand van
een andere componist, die heel andere, eigen melodielijnen verzint
en ook op een andere, vaak creatievere manier omspringt met beats
en ritmes. Geregeld houdt hij gelijke tred met zijn meesters, soms
moet hij nog voor hen onderdoen, maar hier en daar zijn er op deze
cd stukken te vinden waar hij hen overtreft.
De fans die echt niet kunnen wachten op de nieuwe Boards of Canada,
raden we dus deze cd aan, ze zullen zich meteen thuis voelen in de
muziek van McKeown. Sommigen zullen dit weinig origineel vinden en
zeggen dat deze man blijk geeft van te weinig muzikale durf; wij
daarentegen hebben liever zeven epigonen als Kelpe dan één kloon
van pakweg Europe of Bon Jovi…
