De muziekliefhebber met een oor en oog voor nieuw talent ontdekte de Gents/Italiaanse Sarah Ferri in 2008, waar ze tijdens de Gentse Feesten de “Jonge Wolven”-wedstrijd won. Het was vooral haar frisse en sprankelende stem die de mensen de oren deed spitsen; ze leek wel moeiteloos van hoog naar laag te laveren. Toch duurde het nog enige tijd vooraleer haar debuutalbum uitkwam. Ferritales uit 2012 bevestigde de indruk die we van Ferri’s kunnen hadden: sprankelende liedjes, gedrenkt in een jazzy en swing sfeertje. Singles “On my Own” en “Dancing in the Supermarket” werden grijsgedraaid op nationale radiozenders.
We zijn ondertussen 4 jaar verder, en eindelijk is er daar het vervolg. Displeasure is op zijn minst een verrassing te noemen. Wie verwacht opnieuw 12 bubbly en happy-go-lucky liedjes te horen, is er aan voor de moeite. Sarah Ferri is gegroeid als muzikante en ook als zangeres. Ze is niet bang om heel laag te zingen, en zo dreigend en minder dromerig over te komen. Het openingstrio “Displeasure”, “When the Giants play Poker” en “God Gave us a Rainbow” lijken zelfs het einde van de wereld te voorspellen. Vooral in “When the Giants…” klinkt niet alleen de tekst onheilspellend en profetisch (want reeds in 2014 geschreven): “And the leaders they say, It will be OK, Coming up with some patch-ups, With their old medicine”; ook de muzikale omkadering is somber en doet verlangen naar betere tijden.
Gelukkig is het niet al zwartgalligheid wat de klok slaat. Ook de dromerige en melancholische Sarah Ferri krijgt een plaats op deze plaat, zoals in “The Moon”. Deze hele plaat zit vol emotie. Zo is er de eenzaamheid in “The Bird with the Broken Wing” of het plagerig liefdesspel in “Your Gaze”. “I’m tired of Your Game” toont dan weer dat Sarah Ferri ook best kwaad kan zijn, en dat niet verstopt (“But I’m not that woman, Waiting by the fire, Nor the child you give some candy, To keep it quiet”).
Het had niet veel gescheeld, of Displeasure was nooit verschenen. Platenfirma’s met perikelen, dure producers, Sarah Ferri heeft het allemaal doorlopen. Om dan weer bij Koen Gisen terecht te komen, die haar eerste album al onder handen genomen had. Geen slechte keuze, want samen met Gisen is Sarah Ferri erin geslaagd om het ene moment een bevreemdende sfeer te creeëren, en het andere moment haar stem met bombastische en dromerige koortjes te omringen. Wat ook opvalt is hoe goed de teksten zijn: er is duidelijk aan gesleuteld.
Al bij al is Displeasure een verademing. Het universum van de muzikante Sarah Ferri beperkt zich niet tot vrolijke en mooi klinkende liedjes, meer zelfs: ze is niet bang ons een blik te gunnen in haar melancholische en zwartgallige zelf.
De 3 eerste optredens in België zijn op 7 oktober in de AB Club, op 12 oktober in de Roma en op 14 oktober in de Handelsbeurs. Er staan ook al in 2017 een aantal concerten gepland.
