Wat is er toch met Belle And Sebastian gebeurd, de laatste tien jaar? De ooit zo charmante band is verworden tot een wat gladde popmachine. Ja, dat hadden we al eens geschreven, maar de B-kantjesverzamelaar The Third Eye Centre doet alle moeite om die stelling nogmaals kracht bij te zetten.
Belle And Sebastian is altijd al een band geweest die weinig zuinig met het songschrijven was. Toen de groep nog een stelletje werklozen op het kleine Jeepster-label was, scheten ze bij wijze van spreken EP’s die een waardevolle aanvulling op het albumwerk vormden, en in 2005 terecht werden verzameld op Push Barman To Open Old Wounds. En ook in de tweede helft van hun carrière, onder de vleugels van Rough Trade, werd niet op een B-kantje of drie per single gekeken als het moest.
Die tweede fase was helaas ook het moment dat het Schotse sextet vervelde van schattige tweepoppers naar vlotte witte funkprofessionals. Was Dear Catastrophe Waitress nog een aardige popplaat, dan was The Life Pursuit een regelrechte flop; een pastiche van het zuiverste water. Opvolger Write About Love uit 2010 was al aardiger, maar ook zo gezichtsloos dat zelfs de singles niet bleven hangen.
Wat moet je dus met een B-kantjesverzamelaar uit die tijd? Twee opties: ofwel zit hier het echte goud verstopt dat de band zo foutief als minderwaardig inschatte, ofwel is dit echt de bodem van het vat. Het feit dat The Third Eye Centre — naar een teloorgegane kunstgalerij in Glasgow — luxueus en mooi is uitgegeven doet het eerste vermoeden, dat er zo maar even negentien songs op zijn gestanst, doet vooral een overdreven documenteringsdrift vermoeden.
Het handjevol remixen dat de plaat torst lijkt zo vooral ten bate van completisten te zijn opgenomen. Enkel The Avalanches’ versie van “I’m A Cuckoo” is het beluisteren waard, al was het maar door de toevoeging van The Southern Sudanese Choire. Miaoux Miaoux’ versie van “Your Cover’s Blown”, ooit hun hoogsteigen “Bohemian Rhapsody”, is hoogstens wat krachtiger dan het origineel en Richard X maakt van “You Didn’t See It Coming” zoals te verwachten een nogal goedkoop doordenderende dansdeun. Onbegrijpelijk dat de groep zich daartoe heeft verlaagd.
Het eigen materiaal is beter maar even wisselvallig. “Desperation Is a Fool of Me” is klassieke Belle & Sebastian, net als “Heaven In The Afternoon”, met Sarah Martin op zang; vol fleurige trompetjes en gemoedelijk zondagmiddaggevoel. “Stop Look And Listen” is een aardige aanvulling van de I’m A Cuckoo-EP — die hier integraal is opgenomen — maar “Long Black Scarf” is een landerige wandeling door een strontvervelend weidelandschap, “The Eight Station Of The Cross Kebab House” een vervelende oefening in gezapige droge funk. En dan is er nog “Mr. Richard”, een te beleefde poging tot iets dat op Mano Negra lijkt.
Dat is het probleem van deze verzamelaar; er staat te veel op, en ergens is iemand vergeten de kwaliteitscontrolevergadering op de agenda te zetten. Het is mooi hoor, die neiging om alles wat ooit op band is gezet te verzamelen — al zijn er volgens Wikipedia nog wel wat tracks te vinden die The Third Eye Centre niet haalden — maar het was misschien niet nodig.
Het goeie nieuws is dat de beste nummers van The Third Eye Centre — “Suicide Girl” is een uitstekend rockertje over het alweer overgewaaide fotografische fenomeen, en ook “Last Trip” is een aanstekelijke popsong — allebei B-kantjes van Write About Love zijn. Zullen we er dan maar van uitgaan dat Belle And Sebastian het dieptepunt voorbij is, en dat er beterschap in zicht is? Laten we dat afspreken, ja.
