Met Late Developers brengt Belle And Sebastian minder dan een jaar na A Bit Of Previous al een tweede plaat met nieuw werk uit. Deze keer kwam de aankondiging van die nieuwe daags voor de effectieve release. Hoezo geen gedoe, er is toch nog die single die naar een Eurovision-deelname lijkt te hengelen?
Dat “I Don’t Know What You See In Me” is, zoals (mvs) eerder al aanhaalde, “toch Eurovision dus”. Schotland, douze points, twelve points for Scotland? Het toont alleszins dat Belle And Sebastian, om niet te verzanden, bereid is om alle complexen overboord te gooien. De positieve buzz rond die “vollebak popmodus” (noem het gerust post-pop) bewijst op zijn beurt dat die aanpak ook kan scoren, zowel bij B&S-veteranen als bij nieuwe rekruten.
Maar genoeg over die ene song, Late Developers heeft er nog tien die een podium verdienen. Hoewel die het ongeziene popgehalte van “I Don’t Know What You See In Me” dus nooit echt halen, behoren ze allemaal tot het betere wat Belle And Sebastian in lange tijd uitbracht. Dat zelfs A Bit Of Previous, misschien op “Young And Stupid” na, quasi vergeten is, spreekt alvast ook boekdelen. Het lijkt wel dat de band met Late Developers bewust het beste voor laatst hield. Korrel zout: het is nog altijd ouwe getrouwe Belle And Sebastian, met opnieuw kleurrijke indiepopmelodieën die botsen met diepe thema’s. Dit keer zijn de meeste nummers wel gewoonweg bovengemiddeld memorabel.
“Juliet Naked”, bijvoorbeeld, is door een gebrek aan drums een uitgeklede opener die niemand kon zien aankomen op basis van “I Don’t Know What You See In Me”. Stuart Murdoch maakt maar al te graag gebruik van de ruimte om de toon te zetten. De onweerstaanbaar sprankelende pop van “So In The Moment”, met Stevie Jackson in vorm, is als de soundtrack van een lekker ouderwetse sitcom die nooit bestaan heeft. Discoduet “Do You Follow”, een complexe choreografie van aantrekken en afstoten, van opbouwen en afbreken, haalt de chemie tussen Murdoch en Sarah Martin nog eens mooi aan.
Meer van dat in “When The Cynics Stare Back From The Wall”, waarin Tracyann Campbell (Camera Obscura) een gastrol komt vertolken. De song is naar verluidt nog ouder dan de Belle And Sebastian zelf, en vormt zo de brug die nieuwe fans kunnen gebruiken om Tigermilk en If You’re Feeling Sinister te ontdekken. Titelsong en afsluiter “Late Developers” (knipoog naar de luisteraar die nu pas aansluit?) heeft ook lef dat goed uitpakt. De song klinkt alsof de groep naar de job van begeleidingsband op een Caraïbencruise solliciteert, plastic palmbomen en al. Toch laat Murdoch het niet na van cynische steken te geven: “Who said that I had the wisdom, had the answer? / Wasn’t me” Die nieuwe fans zijn gewaarschuwd.
Of neem nu “When We Were Very Young”: waar spirituele tegenpool “Young And Stupid” nog een guitige glimlach verborgen achter een geveinsd beschaamde hand voor de geest bracht, roept die andere nu beelden op van een vertwijfelde blik met gefronste wenkbrauwen naar die ander die ook maar ouder wordt en er ook maar niets aan kan doen. Dat gaat als volgt: “When we were very young / … / You could not tell us then how much we wouldn’t care / … / Now we’ve got kids and dystopia” Da’s een kras contrast voor songs die hun oorsprong in dezelfde creatieve periode kennen.
Belle And Sebastian lacht eens schalks en zet een nieuw vrolijk deuntje in. Met Late Developers staat het gezelschap na een mindere periode terug waar het hoort: vooraan als vaandeldrager van de melodische indiepop die grossiert in de beste oorwurmen. Dit is gewoon de beste release van Belle And Sebastian in jaren. Misschien zelfs veel jaren – we moeten er nog wat verder over dromen.