Dat er in 2007 heel wat grote kleppers zaten aan te komen, wisten we op voorhand, maar het uiteindelijke opbod aan verslavende en razend knappe platen sloeg ons toch met verstomming. Het eindejaarslijstje editie 2007 werd dus vooral een pijnlijke kill your darlings-kwestie.
- The National :: Boxer Brooklyn’s finest tekenen zowel voor het beste concert (12/11, AB) de uitmuntendste plaat als het mooiste bruggetje in een nummer (“Slow Show”) dit jaar. Boxer is een ruwe diamant die ook na de duizendste aanraking niets van zijn schittering verliest. De tragikomische bespiegelingen van Matt Berninger en de zijnen groeiden in no time uit tot onze favoriete verhalen voor het slapengaan.
- Amy Winehouse :: Back To Black Over de figuur zijn we al lang niet meer te spreken, maar op de songs valt nog steeds niets af te dingen. Winehouse doet met verve de northern soul herleven en tekent voor een in rauw liefdesverdriet gedrenkte plaat waarop elke track klinkt als een instant classic.
- P.J. Harvey :: White Chalk De pianoplaat van een artieste die tot voor een jaar nog nooit het ivoor had aangeraakt, faut le faire! Dit intense en beklemmende werkstuk vloog ons naar de strot en klauwde tot het bloedde, maar voor pijn van deze soort deinzen we niet terug.
- Radiohead :: In Rainbows Het gepriegel van Kid A en dergelijke is nooit helemaal ons ding geweest, maar de Radiohead van de majestueuze popsong verwelkomen we weer door de grote poort. De plaat waarvan we niet hadden durven te dromen dat de groep ze ooit nog had willen maken.
- Battles :: Mirrored Geniale gekte, pt. 1. Als er prijzen zouden worden uitgereikt voor drummer van het jaar zouden we het wel weten. John Stanier, je award ligt klaar!
- The Cinematic Orchestra :: Ma Fleur Voor de collagejazz in widescreen en technicolor van Jason Swinscoe slechts 1 woord: imposant. Dankzij de bijdragen van Patrick Watson en Fontanella Bass ook nog eens ronduit groots.
- Mavis Staples :: We’ll Never Turn Back Bettye LaVette en Sharon Jones spelen in dezelfde divisie en maken misschien net zozeer aanspraak op de titel soulplaat van het jaar, maar Staples weet net die ene snaar meer te beroeren. Grote en doorleefde klasse.
- Marissa Nadler :: Songs III: Bird On The Water Ze klinkt als een middeleeuwse gotische minstreel, en ze had ons meteen in de ban. Bloedmooi en betoverend.
- M.I.A. :: Kala Geniale gekte, pt. 2. Nog beter dan Arular, en dat was al een bom. Het eclectische samenraapsel van stijlen kolkt en knettert en doet ons met graagte sterretjes zien.
- El-P :: I’ll Sleep When You’re Dead Als we slechts 1 hiphopplaat mogen nomineren, laat het dan deze zijn. 13 bloedlinke songs, met het pijnlijk eerlijke en rauwe “The Overly Dramatic Truth” als ultieme klap in het gezicht.
Tien prachtplaten, maar daarnaast nog zoveel moois in dit grand cru-jaar. Bijzondere vermeldingen hebben we daarom ook over voor Arcade Fire, Interpol, Tied + Tickled Trio, Ben Westbeech, Cold War Kids, Spoon en Baloji.
Kippenvel in de frontstage hadden we dit jaar meermaals, in het bijzonder bij The National (AB), Koop (Depot Leuven) en Cinematic Orchestra (Blue Note Festival Gent).
