Lamb Of Gods Ashes Of The Wake behoorde in 2004 bij zowat het allerbeste wat er in de metalen rekken van muziekwinkels te vinden was, en dus keken we benieuwd uit naar wat een dvd van de band ons zou brengen. Een hard stompende concertopname en véél meer is het geworden: Killadelphia.
Killadelphia is niet alleen een bikkelhard brokje live metal, maar ook een tamelijk intieme kijk op de bandleden van Lamb Of God en het verloop van een wereldtournee van een metalband die vooral sinds Ashes Of The Wake met forse slag aan de grote poort staat te bonken. De ’play all’ modus van het schijfje wisselt voortdurend af tussen concertmateriaal en ’offstage’ gefeest, gebral en gezuip, waardoor elke mogelijkheid tot verveling vakkundig de strot toegeknepen wordt. Wie de hilarische homevideo-uitspattingen van Pantera op de 3 Videos From Hell ooit gezien heeft, komt ongetwijfeld enkele déjà-vus tegen.
Dolle fratsen en lolbroekerij biedt de dvd dus meer dan voldoende, maar hoogtepunt en dieptepunt van de ’offstage’ feature vallen ongeveer samen: terwijl de vechtpartij tussen een straalbezopen zanger Randall Blythe en stille jongen en gitarist Mark Morton iets dramatisch theatraals heeft, is de verbroedering de dag erop niets minder dan een ontwapenend inzicht in de kameraadschap binnen de groep. De trieste noot van de avond voordien wordt volledig weggespoeld, en de versplinterende agressie van Lamb Of Gods muziek en podiumprésence wordt in het perspectief van een paar kwajongens geplaatst. Metallica en haar huispsychiater kan er alleen maar van dromen.
Tijdens de opnames van een broeierig concert in Philadelphia raast de band zich met niets minder dan perfectie door een setlist van 15 nummers die uit de drie Lamb Of God-albums de topmomenten halen. Hoogtepunten te over. Agressie, speltechnische perfectie, en dolgedraaide moshende concertgangers met bloedende lippen ook. Nog meer dan op de albums komt de gigantische evolutie van Lamb Of God (en dan vooral gitaristen Willie Adler en Mark Morton) doorheen de set naar voor en de nummers van Ashes Of The Wake springen er dan ook nadrukkelijk bovenuit.
Wie met de ’offstage’ gedeeltes nog niet genoeg flauw maar amusant gezever gehad heeft, raden we aan de concertbeelden nog eens opnieuw te bekijken met het audiocommentaar van de band, en nadien de enkele geinige minuten met ’deleted footage’ bij de extra’s tot zich te nemen. Het bonusmateriaal bevat verder ook nog de video’s van "Laid To Rest" en "Now You’ve Got Something To Die For" van het laatste album, een amicale voorstelling van de verschillende persoonlijkheden in de band en de crew, en ’soundcheck’ clipjes waarbij het muzikantencorps de meest devote fans hun ’gear’ voorstellen en enkele loopjes tonen.
De kaakbrekende metal van Lamb Of God in een 5.1 surround-mix horen, is een ervaring op zich, maar ook in stereo klinken de concertopnames heavy as shit. Het beeldwerk is sober, solide, maar indrukwekkend. Alleen strikt technisch viel ons exemplaar een beetje door de mand door af en toe een haperende overgang tussen concertbeelden en het ’offstage’ gedeelte, en door storende interlace in de beelden. Voor een kwaliteitsinhoud als die van Killadelphia vinden we dat natuurlijk extra spijtig.
Killadelphia maakt het tekort aan fatsoenlijk livemateriaal op de eerste Lamb Of God-dvd, Terror And Hubris, meer dan goed. Wat groepen als Slayer, Megadeth en Pantera voor de vorige metalgeneraties waren, zou Lamb Of God wel eens kunnen worden voor het moderne metal: een stoottroep met niet alleen ongemeen harde metalriffs achter de riem, maar ook de power en de agressie om live huizen te verplaatsen. De heren hebben hart, ziel, en ’skills’ perfect op de juiste plaats, en Killadelphia schildert dat met zowel de dikke borstel als met het fijne penseel.
