“Genre-duiding” is soms even moeilijk als proberen de geur te
omschrijven van een kleur. Sommige acts maken het ons dan ook heel
erg lastig; ofwel stoppen ze zoveel uiteenlopende genres in hun
muziek, ofwel slagen ze erin zo’n uniek geluid te creëren dat
woorden in eerste instantie te kort schieten. Het Weense Radian
hoort tot de tweede categorie. We hebben geprobeerd een naam te
vinden die past bij hun muziek, en verder dan ‘post postrock’ komen
we alsnog niet. (Misschien moeten we maar eens een prijsvraag
uitschrijven…)
‘Juxtaposition’ is de derde cd van Radian. John Norman, Stefan
Nemeth en Martin Brandlmayer combineren op deze plaat elektronische
muziek met live instrumenten. Deze laatste worden echter zodanig
bewerkt en verwerkt door de elektronica dat ze op sommige momenten
haast onherkenbaar zijn. Grote lappen muziek – het gevolg van
improvisatiesessies – worden door de sampler en de versnipperaar
gehaald, en zo in songvorm gegoten. Het lijkt soms ver gezocht,
maar het is het niet. Het resultaat is immers briljant, beklijvend,
spannend… Opener ‘Shift’ zet de toon en maakt meteen duidelijk
waar je je mag aan verwachten: springerige ritmes die als
botsballetjes alle kanten lijken op te springen, maar door een
zware baslijn al gauw tot de orde worden geroepen; synths die
tegelijk warm en koud blazen en als dreigende wolken samenpakken,
aangeblazen door de wind die steeds harder tekeer gaat…
De muziek komt soms misschien erg koud en hard over, maar ergens
diep binnenin bevindt zich een klein, warm, gezellig plekje waar
het heerlijk verblijven is. Maar daarvoor moet de luisteraar wel
eerst een serieuze inspanning leveren en zich door het schijnbaar
ondoordringbare harnas van samples, ingenieuze ritmes en bassen
wringen. Wanneer je echter op je bestemming bent aangekomen, is de
beloning er ook naar en heb je een plaat in huis die je niet gauw
meer loslaat! Voor de fans van bands als To Rococo Rot, Tortoise, Mouse on Mars en aanverwanten, die zich
eens flink willen laten verwennen!
