Scandinavia rules! De tijd dat de Vikings en de Noormannen zich
vooral schenen toe te leggen op het winnen van
Eurovisiesongfestivals, is allang voorbij. Uiteraard blijft
smakeloze troep van alle tijden en alle landen – en ook in het hoge
noorden zullen er nog wel eens valse noten van de bomen vallen in
de sprookjesbossen – maar er gaat de laatste jaren geen week
voorbij zonder dat we verblijd worden met alweer een meesterwerkje
uit IJsland of Noorwegen. Het ‘muzikale mirakel’ van het moment is
ongetwijfeld Lars Horntveth, die we kennen als spelverdeler van het
redelijk fantastische Jaga
Jazzist. Tijdens optredens wist dit collectief ons al een paar
keer het decor in te blazen, met hun van springerige elektronica
doorspekte bigbandmuziek. Wij gespten onze veiligheidsgordels dan
ook al vast toen we ‘Pooka’ in de cd-lader schoven. Een foute
beslissing, zo bleek meteen. De plaat begint immers als een Noors
bergriviertje; helder water dat ontspringt aan de bron, en
fonkelend onder een schraal zonnetje acht nummers lang door een
vredig landschap slingert, waarin spaarzame beats, kamermuziek,
jazz, pop en filmmuziek haasje-over spelen. Daar komt geheid
hommeles van, denken de slechte karakters onder u misschien. Maar
neen, in plaats van alles achteloos in de keukenrobot te gooien, de
mixer erin te zetten en daarna te kijken welke geluidsbrij er
tevoorschijn komt, loodst Horntveth als een volleerde schooljuf
alle instrumenten en genres veilig doorheen hun uitstapje in
Sprookjesland. En het klasje mag gezien en gehoord worden! Nergens
onbeleefd of opdringerig, nooit staan Horntveths kindjes elkaar te
verdringen of te vertrappelen, neen, de acht pareltjes zijn lief
voor elkaar én voor de mensen! Hoogtepunten aanduiden op deze cd is
onbegonnen werk, want ‘Pooka’ wordt het best beluisterd als een
geheel.
Is ‘Pooka’ een perfecte plaat? Neen, gelukkig niet, want Horntveth
is nog maar 23 en het zou jammer zijn als hij nú al de Ultieme
Plaat zou gemaakt hebben, die alles wat nu nog volgt in de schaduw
stelt. Maar voorlopig kan het nog alle kanten uit voor deze
saxofonist/klarinettist/violist/gitarist/bassist/pianist/toetsenist:
als ooit de creatieve bron dreigt op te drogen, dan zal hij
ongetwijfeld een veelgevraagd sessiemuzikant worden. Maar als ik
heel eerlijk mag zijn, dan hoop ik dat hij een carrière mag
uitbouwen als de Noorse evenknie van David Sylvian en consoorten…
