Een kleine twee jaar nadat Yard Acts dronkenmansdebuut The Overload ons rücksichtlos voorbij zwalpte, staat opvolger Where’s My Utopia? al in de wankele steigers. De knotsgekke discopunk van eerste single “The Trenchcoat Museum” kreeg in juli al een vermaning mee voor laakbaar gedrag en nu staat de volgende al klaar om het spreekgestoelte te beklimmen: “Dream Job”, u weze gewaarschuwd.
Al blijkt deze wat vriendelijker in de omgang. Viel de vorige plaat van Yard Act nog het beste te vergelijken met een ochtendlijke pint of Guinness, dan is “Dream Job” veeleer een bruisende Cuba Libre. Swingender, verfijnder, wat gladder ook, maar minstens even goed voor de dorst. Het droog-cynische parlando van frontman James Smith staat nog steeds centraal, maar waar u vroeger regelmatig moest bukken voor de rondvliegende glasscherven, krijgt u op “Dream Job” ruim de tijd om mee te schuifelen op de aanstekelijke latin-groove. Meezingbaar ook, wie had dat gedacht.
Net wanneer u denkt dat Yard Act wat té braaf is geworden, keilt gitarist Sam Shipstone een hakkelende, vunzige gitaarsolo – denk Robert Fripp op Bowies meesterwerk Scary Monsters – uw richting uit. Toch nog wat brokken gemaakt, onze jongens. Desalniettemin lijkt Yard Act op hun in maart verschijnende tweede album resoluut voor
‘dansbaar’ te kiezen. En wie zijn wij om daar wat op tegen te hebben.
