Ze hebben nog altijd iets van een wreed accident op de spoorwegovergang waar de postpunktrein en een vrachtwagen blazers elkaar kruisten, maar ook op nieuwe single “Dust” klinkt Opus Kink onverwoestbaar.
Correctie/aanvulling op die inleiding. Opus Kink is een in een groezelig steegje beklonken deal tussen een jazzcombo en die maffiose ritmesectie die eigenlijk van plan was hen bij elkaar te slaan voor hun boterhammen. Bleken die blazers toch niet zo clean. En die anderen kunnen verdomme een potje spelen. Als het moet draaien ze een stuk Italiaanse traditie in de mix, als het niet moet ook. In “Dust” doen ze dat niet, want ze hebben het al eens gedaan.
“Dust” kondigt nieuwe EP My Eyes, Brother! aan, een EP die ergens in mei moet landen, en is half football-chant, half jakkerend groovemonster. Halverwege gaat frontman Angus Rogers – een dichter, bij god! – er even voor zitten, maar dat is enkel zodat de band nadien nog wat harder kan uithalen. Vingers glijden Jerry Lee Lewisgewijs over de toetsen, de trompetten schetteren. En plots beseffen we: Opus Kink is de elvendertigste nieuwe postpunkband van de laatste jaren – what a time to be alive.
Opus Kink speelt op 26 april in Trix.
