Het was een koude en winderige januariavond, daar in Oostende, toen ik voor het eerst kennismaakte met TLT, aka Tiny Legs Tim, aka Tim De Graeve. Als voorprogramma van Tom Robinson nota bene. Wist ik veel dat de volgende elf jaar het voorprogramma voor mij meer en meer op de voorgrond zou komen, en dat de hoofdact zou wegdeemsteren …
Want ja, die tengere en timide man kon er wat van. Met zijn scherpe en snedige stem overwon hij zijn demonen. Het verhaal is bekend: als jonge twintiger werd hij ernstig ziek, bracht een hele tijd door in het ziekenhuis, waar hij bezwoer dat hij, als hij beter werd, zijn leven aan de blues zou wijden. En aldus geschiedde. De laatste jaren werd hij alom gewaardeerd – vooral Stepping Up uit 2015 en Elsewhere Bound van 2019 zullen voor altijd in de buurt van onze draaitafel vertoeven.
We leerden Tim kennen als een aimabel, zacht man, maar ook als iemand met een missie en een eigen mening. Die hij op zijn eigen manier doordrukte. Ook zijn engagement voor de Missy Sippy, the place to be in Gent voor alle liefhebbers van blues (en andere genres) was gekend; hij was de immer enthousiaste kracht, te vinden achter de knoppen van de geluidstafel, als organisator van de bluesjams, of gewoon op een barstoel, nippend aan een koffietje of een alcoholvrij bier.
En toen kwam het hospitaal en die broodnodige levensreddende lever wel heel dichtbij, maar het heeft niet mogen zijn. We zullen hem missen.