In hun nieuwe clip bij het uitstekende ‘Flowers of Neptune 6’ zweeft Wayne Coyne van The Flaming Lips met de stars and stripes over zijn schouders gedrapeerd als een echt bloemenkind doorheen de muzikale erfenis van de hippies uit de jaren zestig.
Coyne geeft zelf aan dat hij gegrepen werd door de pastorale melodieën die mede-Flaming Lip Steven Drozd in elkaar had geweven, een suite in drie delen met een heerlijk middenstuk om bij weg te dromen. ‘Orange flowers bursting into bloom/Neptune, Saturn, Jupiter, the Moon’: onschuldige psychedelische teksten vervlechten zich met lieflijke strijkers, echo en folky gitaren, alsof Simon en Garfunkel de verkeerde thee dronken bij Syd Barrett en vervolgens besloten om samen Scott McKenzie’s “San Francisco” te gaan coveren. Be sure to wear some flowers in your hair, maar dan wel liefst die oranje bloemen zoals ze groeien op de zesde maan van Neptunus.
Toch lijkt er iets te sluimeren onder dat lieflijke oppervlak. Ten eerste: Coyne waart rond in zijn plastic bubbel waarmee hij normaal over het publiek zweeft en bubbels hebben recentelijk hun onschuld verloren. Ten tweede: de weide waarover Coyne zwerft staat in de fik. Het idealistische Amerika waar de hippies zo van droomden bestaat niet meer (of heeft nooit bestaan). Sociale wantoestanden zitten diep in het systeem ingebakken (enkele dagen geleden jammer genoeg nog in Minnesota) en de overheid zelf is onmachtig om de globale gezondheidscrisis binnen hun eigen land te bestrijden. Het huis staat in brand en de problemen worden genegeerd. De idealen van de hippies hebben jammerlijk gefaald, maar hun muziek leeft gelukkig nog voort. This is fine.
