Terwijl er langzaam zicht komt op heropening van de bioscopen, worden nog steeds films op VOD uitgebracht die geen release meer zullen krijgen in de zalen. Verdeler Septemberfilm brengt op 27 mei Charter uit op een aantal VOD platformen.
Charter is een emotioneel familiedrama waarin Amanda Kernell voortdurend speelt met hoop, angst en twijfel. Een film over enerzijds onzekerheden en veroordelingen, weerspiegeld in een winters landschap en anderzijds over de liefde van een moeder voor haar kinderen in een paradijselijk tafereel. Maar waar ligt de grens als moeder om voor je kinderen te vechten?
Waarom mag Alice haar kinderen niet zien? Het is een vraag die meermaals opdoemt tijdens het bekijken van Charter. Is ze mentaal ziek? Heeft ze haar kinderen verlaten voor een nieuw leven? Meerdere scenario’s zijn mogelijk. Uiteindelijk geeft de cineaste ons een vaag antwoord in het midden van de film, maar toch blijft er een waas van mysterie hangen. Amanda Kernell speelt een spel met haar kijkers en acteurs. Net als Elina en Vincent zitten we vragend te kijken waarom Alice haar kinderen heeft verlaten, maar we delen ook de vraag van Alice waarom de kinderen niet bij hun vader willen zijn.
Net zoals Sami Blood in 2015, is ook Charter een persoonlijke film. Cineaste Amanda Kernell groeide op met gescheiden ouders en in Charter zien we dan ook de emotionele rollercoaster waar de kinderen, Elina en Vincent, voortdurend inzitten. Maar centraal staat de angst van de moeder, Alice, om haar kinderen te verliezen. Wat is de limiet als moeder om voor je kinderen te vechten? Kernell is gefascineerd door vrouwen die radicale keuzes moeten maken, en dat wordt beaamd in haar film uit 2020. Ze evoceert een typisch dramaverhaal waarbij je als kijker een vermoeden hebt wat de volgende actie van Alice zal zijn, al zit er toch steeds een verrassingseffect in verwerkt.
We zien hoe een terneergeslagen protagoniste (Ane Dahl Torp) letterlijk en figuurlijk van een koud tableau naar een warm gebied gaat met haar kinderen. De kleine Vincent is nog te jong om te beseffen dat zijn ouders gescheiden zijn, maar de 14-jarige Elina is diep gekwetst door haar moeder. Door het dagboek van haar dochter te lezen, blijft Alice het vertrouwen van Elina schaden. De film toont een harde relatie tussen moeder en dochter die voor beide kenbaar pijnlijk is. Ze kennen elkaars zwakke plek, halen het bloed vanonder elkaars nagels maar toch is het uitgerekend Elina die haar het intermenselijk conflict tussen haar en Alice aan de kant kan zetten. Het zal dan ook Elina zijn die zorgt dat haar moeder kan ontsnappen aan de politie.
De angst van Alice wordt visueel intens opgebouwd. De camera draait op het ritme van Alice’s ademhaling en wanneer zij onrustig wordt, draait de camera een versnelling hoger. De aandacht die Kernell aan de dag legt voor de rol van het geluid, doet denken aan gelijkaardig gebruik in Godards Vivre sa vie. Verder worden de gevoelens van de personages weerspiegeld in een subtiele kleurenfotografie, grillig in Zweden en warmer in Tenerife. Maar toch blijft het grauwe waas van onzekerheid een constante gedurende het verhaal. Het landschap dat Kernell toont in Tenerife, is eerder picturaal dan reëel, wat zorgt voor een kunstmatige setting. Een aanhoudend detail is de keuze voor het dragen van kledij met een blauwe tint bij Alice, Vincent en Elina. Is dat een knipoog naar de onzekerheid die ze alle drie delen?
Charter is een dramafilm pur sang maar dankzij de nuchtere kijk van Amanda Kernell is het geen zeemzoet verhaal. Het is de harde realiteit van een moeder die vecht voor haar kinderen en radicale keuzes moet maken: ‘She would do anything for love’.
Waauw! 😍