Alles is nu klote, miserie, rot, kut, kak. Deze muziek niet.
Kacey Musgraves :: Slow Burn 648 keer op repeat verder, en toch heeft “Slow Burn” de magie van de eerste luisterbeurt twee jaar na de release van Golden Hour nog niet verloren. Ik steek het op de nagenoeg perfecte productie die per maatslag een nieuwe laag aan het nummer geeft. Op de lieflijke banjo en de gemoedelijke percussie die halfweg het nummer losbreken. En op de gelukzalige warmte die Musgraves in het nummer pompte. Tot voor kort associeerde ik “Slow Burn” met een rode gloed die zich bij het ochtendgloren over een graanveld wikkelt. Nu associeer ik het met mijn vrijdagse gin tonic, wankelend vanop die ene vensterbank in mijn appartement van waarop ik zonlicht kan vangen.
Faye Webster :: Room Temperature Eentje voor het welgekende coronadipje. Voor de warme namiddagen waarop je productief zou kunnen zijn, waarop je die loopschoenen zou kunnen aantrekken of je toch nog eens zou kunnen wagen aan die cursus Spaans, maar je toch koppig in de zetel blijft hangen. Faye Webster, in haar heerlijk relaxte R&B- en indiesfeer, lijkt te pruilen op een tropisch eiland: “I need to get out more”, mekkert ze. Zouden we ook moeten doen. Maar fuck it, soms is wentelen in zelfmedelijden net zo fijn.
Fiona Apple :: Under The Table Sommige dingen zijn soms onbedoeld precies juist getimed: de release van Animal Crossing of Tiger King in lockdown, bijvoorbeeld. Toch was Fiona Apples Fetch The Bolt Cutters het schoonste cadeau. Acht jaar op moeten wachten , maar haar bevrijdingsplaat waarin ze losbreekt uit haar kettingen, is haar hoogtepunt, muzikaal gezien en allicht ook persoonlijk. “Under The Table” is haar ‘fight song’, haar kust-mijn-klotensong. Don’t you dare shush her.
Adrianne Lenker & Buck Meek :: Kerina “Kerina” is een zacht, puur folknummer dat een ontklede versie van enkele van Big Thiefs U.F.O.F.-nummers had kunnen zijn. Daarnaast is het een nummer dat allicht eerder over het problematisch hunkeren naar iemand gaat, over heel dicht op iemands huid zitten zonder te weten of de ander op dezelfde manier dat verlangen ervaart. Op dit punt hebben we evenwel allemáál huidhonger, dus wie maalt nog wederkerigheid? Lenkers immer troostende “still haven’t seen you, but I’m calling you all the time” komt telkens donders hard binnen. Ik mis jullie makkers, er wachten Omers, abdijkaas en al dan niet gewenste pakkerds op jullie.
Matthew Wilder :: Break My Stride “Last night I had the strangest dream”. Het fenomeen van de coronadroom is ook mij niet ontgaan. Tegenwoordig spelen Queen Elisabeth, minidrones, fecaliën en onkuise ontmoetingen met ex-klasgenoten de hoofdrol in mijn nachtelijke escapes. Ontwaken met een vieze smaak in de mond én met een lege dag voor de boeg, is een loodzwaar repetitief taakje. Matthew Wilders ietwat foute eightieshit loodst me alsnog door de dag. Volume op max en benen eruit. Sorry buurman, “I’ve got to keep on moving.”
