Fever Ray :: Plunge

82819351

“You wanna do it, we do it my way”. Karin Dreijer Andersson kan niet duidelijker zijn dan in “Wanna Sip”, de openingstrack van Plunge. Die even lang als onverwachte tweede langspeler van Fever Ray, tot voor kort het mythische, angstaanjagende zijproject van The Knife, is hààr plaat. Niet noodzakelijk die van ons.

Even terugblikken, voor wie zich in de jaloersmakende situatie bevindt waarop Fever Ray nog voor het eerst beluisterd kan worden. In 2009, toen The Knife — de band die Andersson met haar broer Olof runde — na het ook vandaag nog ronduit imponerende Silent Shout (als u het om welke reden dan ook niet kent, uren en uren luisterplezier liggen in het verschiet) even gas terugnam, verscheen Fever Ray, een gitzwart, maar oh zo indrukwekkend album van het gelijknamige nevenproject.
De plaat, die klonk als spookachtig maanlicht dat door de wolken breekt boven een donker bos, werd gevolgd door een tournee die de hypnotiserende elektronica koppelde aan een op alle zintuigen inwerkende combinatie van trancy lasers en Scandinavische folklore. Minder dan een jaar duurde de doortocht van Fever Ray, maar dat volstond om een mythe van jewelste te creëren.

Wat volgde, was minder fraai: van Fever Ray kregen we enkel nog “The Wolf”, een bijdrage aan de soundtrack van Red Riding Hood en The Knife liep hoe langer hoe meer verloren in langdradigheid en drammerig activisme, om zichzelf ten slotte op te heffen. Wat her en der gefluisterd en gehoopt werd, gebeurde tenslotte twee weken geleden: met “To The Moon and Back” lag er plots een nieuwe, veelbelovende single van Fever Ray en die werd, een dag na de aankondiging ervan, gevolgd door een langspeler.

Plunge heet die en het is dat Olof er de hand niet in heeft, anders was deze plaat beter als The Knife uitgebracht. Stiekem verdenken we het duo er zelfs van het dit album ergens tussen het titelloze debuut van The Knife en de Hannah med H-soundtrack opgenomen heeft, zo verwant is dit aan wat The Knife toen deed: stijlen en genres uitproberen en de mogelijkheden van de elektronica verkennen, op zoek naar een eigen geluid.

Dat betekent echter dat de focus die van Fever Ray zo’n klepper maakte, verdwenen is. In de plaats komt meer variatie dan een plaat kan verdragen. “To The Moon And Back” klinkt bijvoorbeeld als een neefje van het beste van Röyksopp ft. Robyn. “Mustn’t Hurry” zou op de soundtrack van Stranger Things een prominente plaats kunnen claimen en A Part Of Us zorgt net als Trentemøller voor een geslaagde mix tussen huiveringwekkende klanken en dansbare beats.
“Falling” bouwt de spanning op, serveert snerpende synths en een dito stemgeluid. De aarde lijkt open te scheuren en daar bevinden we ons weer in het donkere, onheilspellende bos. Zorgde Fever Ray er al voor dat twaalfjarige passagiers in de wagen vroegen of de muziek af mocht omdat ze het in hun broek zouden doen, dan laat dit nummer geen tijd voor een waarschuwing.

Halverwege het album lijkt Anderson echter de pedalen even kwijt. “This Country” stuitert wat ongecontroleerd in het rond, als een dronken oom die de Johnny die hij ooit was opnieuw vrij baan laat. De titeltrack zet vervolgens de puntjes opnieuw op de i. Wanneer met “Mama’s Hand” de subtiele laagjes weer fraai over elkaar gedrapeerd worden, lijkt de betovering compleet.

Bij momenten brandt het magisch vuur dus volop, terwijl het elders eerder een waakvlammetje is dat dreigt uit te gaan. Net zoals de nieuwe Stranger Things minder subtiliteit aan de dag legt dan de eerste, is Fever Ray op de tweede plaat niet bepaald bedreven in het doseren. Plunge bulkt van de ijzersterke ideeën en dito songs, maar mist coherentie, waardoor je van de ene koortsdroom in de andere nachtmerrie belandt. Geen bezwerende flow ditmaal, maar een rollercoaster van sferen en die aanpak staat helaas verdere mythevorming in de weg.

Plunge is momenteel beschikbaar op diverse streamingplatformen en krijgt begin volgend jaar eveneens een fysieke release. Fever Ray trekt in 2018 opnieuw op tournee.

6
http://www.feverray.com
PiaS
Rabid

verwant

Fever Ray :: Radical Romantics

Laat de naam Fever Ray vallen en automatisch...

Fever Ray :: Kandy

Fever Ray deelt al een snoepje uit alvorens het...

Enola Play EK Editie :: Dag 4 van de achtste finales

Sportieve knakkers als wij zijn op de redactie van...

PUKKELPOP 2013: The Knife :: Marquee, Zaterdag 18 augustus

Dat het de meest controversiële show van Pukkelpop zou...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

recent

When the Light Breaks (Ljósbrot)

Om een goede voedingsbodem te vinden voor zijn films,...

Mogwai

17 februari 2025Ancienne Belgique, Brussel

De nieuwe plaat The Bad Fire werd nog maar...

Pothamus :: Abur

Pothamus: het woord alleen al klinkt als iets zwaars,...

Gabriel Rios

14 februari 2025Het Depot, Leuven

Met Playa Negra trakteerde Gabriel Rios ons in de...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in