Summer Bummer Festival: 26 + 27 augustus 2017 (Zuiderpershuis, Antwerpen) :: Gulzig over muurtjes loeren

… en dan kan het ook the hard way. Het Antwerpse Sound In Motion is de voorbije jaren uitgegroeid tot een kwaliteitsmerk voor oren die op zoek zijn naar ‘adventurous music in all its layers and appearances’. En dat zal met deze nieuwe editie van Summer Bummer niet anders zijn, want de tweedaagse biedt twaalf concerten aan die de zintuigen vermoedelijk op hol zullen doen slaan.

Met de Oorstof-concertreeks wordt vooral gemikt op artiesten die actief zijn binnen de improvisatie, dus het is vanzelfsprekend dat die ook nu een fors deel uitmaakt van het aanbod. Daarin is echter ook heel wat aandacht voor elektronische muziek, terwijl de twee hier en daar ook in elkaar zullen overlopen. Door opnieuw te kiezen voor een combinatie van aanstormend talent en genre-iconen die nog altijd de lat hoog leggen voor kwaliteit en avontuur, is dit opnieuw geen evidente line-up. Of beter: het lijkt misschien geen weekend op maat van de gemiddelde muziekminnaar, maar diens voelsprieten worden al genoeg afgevlakt door het voorgekauwde spul dat die her en der door de strot geramd krijgt. Dat kan je moeilijk beweren van Summer Bummer, dat resoluut de kaart van de vernieuwing trekt. Avontuur is de norm, grenzen zijn denkbeeldig.

26 augustus

Het festival heeft deze keer vooral kleinere bezettingen in de aanbieding: vijf soloartiesten, drie duo’s en vier trio’s. Wat het solovolkje betreft, is de aanwezigheid van Gas (Wolfgang Voigt) alleszins een verrassing. Voigt, al jarenlang een vaste waarde van de Keulse muziekscene, is iemand die er een indrukwekkende lijst projecten op nahoudt, mee aan de wieg stond van het toonaangevende Kompakt-label en aan het einde van het vorige millennium behoorlijk wat furore maakte als Gas, waarmee hij een paar albums uitbracht die behoorden tot het beste dat de minimale elektronische muziek te bieden had. Eerder dit jaar liet hij (na zeventien (!) jaar Gas-stilte) opnieuw van zich horen met Narkopop, dat eigenlijk gewoon verder borduurt op de draad die hij destijds liet liggen. Dat ’s mans stijl zich nog altijd onderscheidt, zegt voldoende.

Bill Orcutt is nog zo’n artiest die je intussen tot de meest herkenbare stemmen van de experimentele muziek mag rekenen. Sinds de man solo van zich liet horen met A New Way To Pay Old Debts (2009), zijn z’n radicale, ontspoorde bluesdeconstructies aan de man gebracht via een onophoudelijke lijst van releases, van eenvoudig beschikbaar spul tot een waslijst van gelimiteerde releases. Op z’n meest recente, titelloze album, gaat hij toegankelijker dan ooit naar de kern van de dingen. Yves De Mey kan niet zo’n uitvoerige discografie voorleggen, maar is wel al jarenlang actief op vele terreinen en behoort tot de meest gerespecteerde Belgische muzikanten binnen de elektronica. Als het even minimalistische als monochrome Drawn With Shadow Pens (2016) een indicatie is, dan wordt een warme jas geen overbodige luxe.

Brahmen Raag brengt twee jonge(re) exponenten van de Belgische experimentele muziek bij elkaar. Glen Steenkiste is o.m. de harmoniumtovenaar die van zich liet horen met Hellvete en bij Sylvester Anfang, terwijl David Edren aan de slag is met DSR Lines. De verwachtingen liggen in de lijn van een hypnotiserende elektroakoestische trip. Het is ook uitkijken naar het trio Hanne De Backer (g a b b r o), Farida Amadou (Nystagmus) en Audrey Lauro (Lauroshilau, Tetterapadequ,…), drie vrouwen die al van zich lieten horen in Oorstof-concerten en voor het eerst de krachten bundelen.

En dan is er nog het trio van saxofonist Martin Küchen (Angles 9, All Included, Trespass Trio), bassist Johan Berthling (Fire!, Tape, Angles 9) en octopus Steve Noble (de voorbije jaren actief met o.m. Evan Parker, Dirk Serries en Stephen O’Malley), drie stemmen die vooral bekend zijn als improvisatoren, maar onmogelijk vast te pinnen zijn op één genre. Bovenal zijn het gulzige avonturiers die elke nieuwe situatie aangrijpen als een buitenkans om hun bagage als muzikant verder aan te scherpen. Al verwachten we live een stevig potje hardcore impro.

27 augustus

Via talloze samenwerkingen en een vrij indrukwekkende lijst releases, is de Australiër Oren Ambarchi uitgegroeid tot een grote naam binnen de experimentele muziek. Vorige solopassages lieten horen dat hij intussen z’n heel eigen wereld geschapen heeft, met uitlopers naar de vrije improvisatie, minimale beats en pure klankexperimenten. Wat dat betreft wordt het ook uitkijken naar het concert van de geëngageerde, multidisciplinair werkende Poulomi Desai, die vertrekt vanuit een duchtig gepimpte sitar, en die combineert met o.m. tapes, field recordings en talloze effecten. Ze is the wild card voor deze festivaldag.

De twee duo’s mogen er ook zijn. Gitarist Elko Blijweert is al jarenlang een bekend gezicht in Antwerpen en daarbuiten, en een gewaardeerde figuur in de linkerflank van de rock-‘n-roll, het experiment en de geïmproviseerde muziek. Met Frans Van Isacker speelde hij nog in Franco Saint De Bakker, maar het duo bracht een paar jaar geleden ook het straffe Atlajala Land uit, een brede staalkaart tussen schuifelende minzaamheid en sputterende chaos. Euphoniumspeler Niels Van Heertum, die intussen al regelmatig passeerde op deze website, heeft zich de voorbije jaren ontpopt tot een van de figuren van zijn generatie, op z’n gemak binnen zowat alle contexten. Hij speelt met kornettist Eric Boeren, al meer dan drie decennia een vaste waarde binnen de Nederlandse jazz en improvisatie.

Twee jaar geleden zorgden bassist John Edwards en drummer Steve Noble voor een spetterend concert in het Zuiderpershuis met saxmeester Evan Parker, een concert dat uiteindelijk ook uitgebracht werd door Dropa Disc, het huislabel van Sound In Motion. Edwards en Noble vormen samen al langer een van de meest bevlogen tandems van de vrije muziek. Daarbij spelen ze niet enkel met bekend volk uit eigen stal, maar reiken ze ook de hand naar buitenlandse kleppers (Brötzmann, Sophie Agnel, Akira Sakata) of jongere talenten. Zo vormden ze Decoy met toetsenist Alexander Hawkins en zijn ze de ruggengraat van Julie Kjær 3, een trio onder leiding van de Deense saxofoniste die ook grote sier maakt met Paal Nilssen-Love’s Large Unit. Een buitenkans om een van de aanstormende figuren van Europese scene aan het werk te zien.

Tenslotte: Bompa Punk, Peter Brötzmann. Dat fenomenale Tentet, daar zette hij een punt achter, maar zelfs op 76-jarige leeftijd beschikt hij nog altijd over die vermorzelende oerschreeuw op al de rieten. Zijn meest frequente speelpartner de voorbije jaren, is pedal steel gitariste Heather Leigh. Het is een ongewone combinatie, die bovendien erg goed werkt, plus Leigh ziet er gewoon ook een stuk beter uit dan al die venten (Brötzmanns woorden). Zij krijgen gezelschap van de legendarische Japanse trompettist Toshinori Kondo, veteraan van een resem Brötzmannprojecten, zoals Hairy Bones en het kwartet Die Like A Dog. Dit is een nieuw trio, maar iets zegt ons dat er van terughoudendheid weinig sprake zal zijn.

Goed nieuws: bovenop de concerten, voorziet Sound In Motion ook nog home made food (de vaste bezoeker weet wat dat betekent) en er zal volop de kans zijn om nog meer (the torture never stops, inderdaad) plaatjes en andere merch te kopen bij de artiesten en heel wat gespecialiseerde winkels die ter plaatse zijn met een forse greep uit hun aanbod. Meer info over tijdschema, tickets, e.d. op de website. HIER.

Release:
2017
http://soundinmotion.be/concerts/
Beeld:
Archief Enola / Geert Vandepoele

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

Angles :: A Muted Reality

Vorig jaar vierde het Portugese jazzlabel Clean Feed haar...

M.A.N. & B.A.N. :: M.A.N. – B.A.N.

Kreeg het Summer Bummer Festival van 2019 vorig jaar...

Martin Küchen & Landæus Trio :: Mind The Gap Of Silence

De Zweedse saxofonist Martin Küchen heeft ondertussen al een...

Hanne De Backer & Terrie Ex

27 september 2020Jazz Middelheim

Mudskipper

2 februari 2020Het Bos

Niemand had hier een voorzichtig onderonsje verwacht. Nochtans begon het...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in