Vorig jaar vierde het Portugese jazzlabel Clean Feed haar twintigste verjaardag. Dit jaar wordt de kaap van zeshonderd (!) releases gerond. Wie is beter geschikt dan Angles, dat in de loop van de tijd zowat uitgroeide tot het huisorkest van het label, om die mijlpaal voor haar rekening te nemen?
Sinds de groep rond rietblazer Martin Küchen in 2008 debuteerde met Every Woman Is A Tree groeide de Zweedse band uit tot een van de boeiendste ensembles in de hedendaagse jazzscene. Of het nu in de oorspronkelijke sextetversie is, of met z’n achten, negenen (de meest courante versie op plaat) of tienen – of zelfs een keer in de extra small versie als trio – steeds weet Angles weer muziek te brengen die niet alleen een boodschap wil overbrengen, maar die ook swingt, schuurt en vooral de emoties beroert. Want waar Küchen met zijn solowerk de hermetische toer op gaat, zorgt hij met Angles voor jazz die veel makkelijker toegankelijk is, waar de energie en het spelplezier van afspatten.
Op A Muted Reality is Angles (het nummer achter de groepsnaam werd achterwege gelaten) weer herleid tot een octet. De afwezigheid van Eirik Hegdal maakt dat Küchen deze keer weer de enige saxofonist is. Daarnaast wordt de drumstoel nu ingenomen door nieuwkomer Konrad Agnes die voorgangers Andreas Werliin en Kjell Norderson vervangt. Waar componist Küchen op vorige albums vaak ouder werk herinterpreteerde, krijgen we hier drie volledig nieuwe nummers voorgeschoteld.
Drie stukken, samen goed voor bijna veertig minuten muziek waarbij het openings- en titelnummer als langste nummer afklokt op iets meer dan 15 minuten. Het is een nummer waarop de band met ingehouden dreiging speelt. De onheilspellende piano, subtiele Oosterse elementen – nog zo’n typisch Küchen-element – zorgen voor een meeslepende sfeer waarbij de blazers het lange tijd ingetogen houden. Wat niet wegneemt dat de blazers af en toe even mogen schuren en krassen. Het zijn die momenten die de nummers van een flinke scheut peper voorzien. Een soortgelijk procédé wordt gevolgd op “The Hidden Balcony”. De blazers zorgen voor een bluesy swing, maar toch worden er momenten voorzien waar een solist de vrije baan krijgt en waar Küchen en co erin slagen om voor een emotionele uppercut te zorgen.
Maar dan moet het slotnummer komen, waarin Angles het over een andere boeg gooit. “Fkk Down, Fkk Off” is zonder meer een grand cru. Vanaf de eerste seconde valt de blazersectie met de deur in huis. Het samenspel swingt als ware het een bende op hol geslagen circusolifanten en knettert zoals het ondertussen het handelsmerk van de band geworden is. Dit is muziek waarin de geest van Charles Mingus rondwaart met een uitbundige joie de vivre. De vierkoppige blazerssectie – met naast Küchen (sax), nog Magnus Broo, Goran Kajfes (trompet), Mats Äleklint (trombone) – toont hier nogmaals dat ze de murderer’s row van de hedendaagse Europese jazzscene zijn en hoog boven de concurrentie uittorenen.
Wat kan er nog gezegd worden van een band die nu al tien albums na elkaar werk aflevert van een dergelijk consistent hoog niveau? Die met A Muted Reality toont dat ze nog niet aan het eind van hun Latijn zijn? Misschien moeten we gewoon blijven herhalen: Angles staat aan de top van de hedendaagse jazz en hun muziek is niets meer of minder dan een godsgeschenk voor de muziekliefhebber.
Op 26 en 27 augustus treedt Martin Küchen aan op het Summer Bummer Festival in De Studio (Antwerpen).
