De prijs voor het luidste optreden van het jaar gaat voorlopig naar Destruction Unit. In Magasin 4 gingen de vijf psychedelische punkers voor de totale vernietiging.
Geen betere opwarmer voor de destructieve gitaarsalvo’s van Destruction Unit dan Tropical Trash. Ook dit trio combineert psychedelische oorlogsvoering met veel decibels. De drie heren uit Louisville, Kentucky sleuren ons wel op een iets meer eclectische manier de waanzin in: met drumjams, keiharde hardcore, uithalen, instrumentale chaos en meer trage stukken.
Tijdens de halfuur durende set denken we spontaan aan Fugazi, Shellac en Black Flag. De zanger schreeuwt zo hard dat we na de verschroeiende set onze trommelvliezen ergens op de vloer moeten zoeken. Het geluid van Tropical Trash is roekeloos en rauw, en kent geen limieten. Maar toch heeft elk nummer op de een of andere manier iets besmettelijk. Misschien moet u ook eens UFO Rot, de puike debuutplaat van Tropical Trash, checken?
Na passages in zo goed als elke betere alternatieve clubs van ons landje (The Pit’s in Kortrijk, Het Bos in Antwerpen en La Zone in Luik) is het de beurt aan Magasin 4 om omver geblazen te worden door Destruction Unit. Ooit was de band, een dikke tien jaar geleden opgericht na de split van Lost Sounds, een van de duizend projecten van de in 2010 overleden fuzz-rocker Jay Reatard. Na zijn dood ging de groep echter verder onder impuls van Ryan Rousseau en ontpopte zich tot een meeslepende psychedelische punkband.
De vijf heren geven naar verluidt ultrakorte optredens — soms maar een kwartier lang — en we zijn dan ook op ons hoede voor hun livereputatie. Destruction Unit is een band die mensen verdeelt: zoveel is duidelijk. Als we afgaan op hun twee recentste platen — beiden zijn uiterst noise-rockuitbarstingen — dan kan dat wel eens een intense livetrip worden. Wie uit is op duidelijk afgelijnde nummers, is eraan voor de moeite.
En inderdaad: van bij het openingsnummer overheersen de gitaren waardoor het geheel nogal monotoon overkomt. Maar de minutenlange gitaarnoise heeft wel een hypnotiserend effect. Dat geldt trouwens ook voor de nieuwe ijzersterke plaat van de band. Op Negative Feedback Resistor, een logisch vervolg op Deep Trip, staan echter acht, vrij lang uitgesponnen, nummers terwijl Destruction Unit live een directe punkband blijft, weliswaar een die LSD-cocktails serveert.
De gitaren klinken bij momenten zelfs zo luid dat de gezangen (alhoewel, het is eerder gemompel) van de imposante Rousseau en drums van Andres Flores volledig op de achtergrond geduwd worden. En vooral gitarist Nick Nappa lijkt zich in hogere sferen te bevinden. Het is duidelijk dat het lawaai niet alleen een hoog adrenalinegehalte maar ook acidgehalte heeft. Als we toch een uitschieter moeten zoeken in de ultrakorte set: we denken “Chemical Reaction/ Chemical Delight” te herkennen. Dat nummer wordt ingezet wordt met een heerlijk echoënde intro en borduurt daarna vooral op de postpunk van Joy Division voort.
Het optreden zit er dus na een dik halfuur alweer op. Maar niet getreurd: Destruction Unit is als een orkest van gitaarfeedback en duizelingwekkende effecten. Het was dus moeilijk om niet onder de indruk te zijn.
