Hupse klanken, zoemende melodieën, warme woorden: jup, ’t is lente.
Maar we zouden het hebben over Polar Bear. De kluit avant-jazzers uit Londen heeft een nieuwe plaat. Een vrólijke plaat, die alles bestuift met dikke korrels peace, unity, love, and having een beetje fun in het bedauwde gras. Verdomme: zijn we toch weer aan het doorbomen over onze lente.
Die nieuwe plaat heet Same As You en ze is er om je aan te laven. De verwachte roes laat wel even op zich wachten. Niet dat de eerste nummers niet deugen – opener “Life Love and Light” is een ‘geparlandood’ Genesis-verhaal met een dreadlock, en op “We feel the echoes” stellen drum, saxen en bas zich aandoenlijk stilletjes voor alvorens ze gezamenlijk de dag en jouw gemoed krieken.
Neen, als Polar Bear niet meteen begeestert, dan is dat gewoon omdat de plaat even moet nestelen voordat het een en ander zijn ware karakter toont. De geluiden op Same As You nemen doorgaans lange aanlopen voordat ze zich ten volle laten gelden, waardoor je de plaat van al te makkelijk minimalisme zou kunnen verdenken. Toch wordt het maar een keer écht saai – de eerste minuten van afsluiter “Unrelenting Unconditional” zweven maar een eind weg zonder af en toe eens te checken of iedereen nog mee is.
De drums van Sebastian “Seb” Rochford, harig genreomnivoor en stichtend lid van Polar Bear, maken véél goed. Op “Don’t Let the Feeling Go” wordt ferm geblazen (twee saxofoons), diep gestreken (contrabas) en af en toe wat gezongen (Seb Rochford en Hannah Darling), maar het is de percussie die het nummer van een edgy daver voorziet. Het geheel is veruit het dichtst begroeide nummer van het album, met geen ruimte voor tussenpozen.
Ook andere delen van Same As You varen wel bij de art brut van Rochfords drums. Ze trekken “Of hi lands” in gang, waarna ook Mark Lockheart en Pete Wareham hun aperitief in de bloempot lozen en de saxofoonriem omgorden. Zij nemen het keurig over met een spel dat registers durft te verkennen. Daarbij weerstaan ze aan de verleiding om er een ordinaire piscompetitie van te maken: het gaat beslist níét om wie de langste rek krijgt op zijn adem. Een georkestreerd experiment is veel leuker dan de kleine chaos van een enkele freestyler, en dat heeft Polar Bear goed begrepen.
In Each and Every One, Polar Bears vorige album, was doorwrocht met vreemd elektronische klanken die een enkele DNA-streng deelden met de melancholische beats van Burial. Same As You blijft even eclectisch en rààr, maar voelt minder gefragmenteerd aan. Hier horen we kundig precisiewerk met meer melodische houvast dan een gemiddelde jazzband weet op te brengen. En de secondelijm die al dat muzikaal miniatuurwerk samenhoudt? Seb Rochfords drums. Masta Killa, rappend lid van de Wu-Tang Clan, wist ooit te rijmen dat “the dumb are mostly intrigued by the drum.” Wel, meneer Killa: mooi niet!
