Hij komt uit Limburg, speelt piano, zingt nu en dan, en is overduidelijk beïnvloed door minimalist Wim Mertens. Wie bij een dergelijke omschrijving spontaan denkt aan Jan Swerts kunnen we moeilijk iets verwijten. Vanaf nu gaat die echter gezelschap moeten dulden in zijn hoekje. Wouter Dewit zit immers in hetzelfde straatje, maar geeft er gelukkig ook z’n eigen draai aan.
De overeenkomsten met Swerts houden daar trouwens niet op. Net als Swerts liet Dewit zijn muziek opnemen door Wouter Elen en ging hij op zoek naar strijkers en koperblazers, die de muziek een fragiele, elegante, soms filmische insteek geven. Zo hoorden we trompettist Glenn Magerman en basklarinettist Firas Al Alwani zelfs nog op Swerts’ Anatomie van de melancholie. Wie een boontje had voor die plaat, kan Everything, You See dan ook zonder verpinken aanschaffen.
Dewit, die — zo konden we na wat zoekwerk uitvissen — hiervoor actief was in o.m. Fivefourtrio en rockband Jezusleeft.be, heeft volgens het artwork van zijn album wel een website, maar die is momenteel non-actief, waardoor het wel eens moeilijk zijn kunnen worden om deze in eigen beheer uitgebrachte release op de kop te tikken. Blijven proberen, want het is de inspanning waard. Daarvoor hoef je niet verder te luisteren dan het trio van composities aan de kop van de plaat.
“Opener” klinkt bij een tweede beluistering immers al als een oude bekende: sober, elegant, romantisch meeslepend, met piano en viool in een innig verbond, terwijl op de achtergrond de eerste rietblazer al opduikt. Het vloeit meteen over in “Everything I Am You See”. Aanvankelijk zo kaal en intiem dat je zelfs microplofjes lijkt te horen, en opnieuw geworteld in een traditie van Mertens, Michael Nyman en George Winston. Dan duikt ineens ook een stem op, gedrenkt in een effect dat herinnert aan Sparklehorse en later wordt de cirkel rondgemaakt door opnieuw bij het startmotiefje te belanden.
“A Sound Like Someone Trying Not To Make A Sound” vervolledigt het starttrio op een pakkende manier, met zacht aangeblazen koper dat zich comfortabel tussen de aanzwellende pianoklanken nestelt. Ook dit is iets dat zo gebruikt kan worden bij drama of in een documentaire. Tot daar zit Dewit dus helemaal op de lijn van Swerts, en dat geldt eigenlijk ook voor “Daydream nr 4, 6 & 7” die, uitgestrooid doorheen het album, inzetten op mijmerende pianomuziek (in #4 met gezelschap van viool en klarinet), met een dromerige deining die nergens dringend naartoe wil. Dewit rekt het nergens zo traag als Swerts dat deed op zijn eerste album, maar je moet hier geduld voor opbrengen.
Er zijn ook heel wat composities waarmee Dewit een andere richting inslaat, die hem niet alleen onderscheidt van zijn provinciegenoot, maar ook binnen Everything, You See voor verrassingen zorgen. Zo krijgt “But We Do Know Nothing” plots bezoek van een saxofonist en een drummer met een wentelend en bonkend patroon, wat na meer dan twintig minuten pianodominantie wel even wringt. Later in het album zijn er nog zo’n paar momenten: terwijl “It Is A Sad Sad World” daadwerkelijk van start gaat met een droevige, haast deprimerende teneur, wordt in “Let Us Get Together” een gelaagde zangpartij ingezet. Best mooi, terwijl het opduiken van die afgekapte akoestische gitaar en funky basgitaar in de tweede helft verrast.
Net zoals Al Alwani bij Swerts zijn stempel drukte op het prachtige “Gevallen daar of daar”, zo doet hij dat hier ook in het statige “Summer Is In Berlin”, terwijl Dewit zich even ontpopt tot volleerde crooner, ondersteund door rokerige trompetsolo, in het slaaplied dat “Everybody Blues” is. Die zijstapjes met plots opduikende nadrukkelijke ritmes en verschillende manieren van stemgebruik breken een beetje met de coherentie, maar dat is ook net wat Dewit onderscheidt. Dat gaat misschien een beetje ten koste van de homogeniteit, maar daar valt hij ook mee op.
Kortom: vanuit het oosten van Vlaanderen bereikt ons alweer een melancholisch brokje ingetogenheid, warm opgenomen en verpakt in mooi, eenvoudig artwork. En als het schijfje wat moeilijk te vinden zou zijn, doe er dan moeite voor. Contacteer die Dewit, val hem desnoods lastig via alle mogelijke kanalen. Dit album is te goed om stof te vergaren in een achterkamertje.
Het album kan normaal besteld worden via info@wouterdewit.be
