Geen beter voorprogramma voor een wilde staking op 24 november dan een kwade, schuimbekkende rockband als Wallace Vanborn. Tijdens een thuismatch in de Handelsbeurs die met een rotvaart voorbij vliegt, bewees het trio dat de nummers van The Orb We Absorb er staan als een huis.
Voor de opnames van The Orb We Absorb — sowieso de beste albumtitel van het jaar — ging Wallace Vanborn op oefenkamp bij stonergoeroe Chris Goss in Rancho de la Luna, middenin de Californische woestijn. Het is meer dan zijn twee voorgangers een donkere, sfeervolle stonerplaat, die een paar observaties nodig heeft om helemaal door te dringen en toch verschroeiend genoeg is om je knock-out te slaan. Als we anno 2014 opnieuw in rock geloven, is dat niet dankzij de Foo Fighters of one hit wonder Royal Blood, maar wel door Wallace Vanborn.
Nog een goed teken is dat de Gentenaren stilaan doorbreken in de Studio Brussel League, die tegenwoordig wordt aangevoerd door de Dotans en Hoziers van deze wereld. Blij dat we waren toen we “Supply And The Damned” in De Afrekening-kolom zagen. Wie ook al de aandacht kreeg van Studio Brussel maar meer uit mushrooms dan weed inspiratie lijkt te halen, is een beloftevol Gents clubje genaamd Future Old People Are Wizards. Minder woestijnrock, meer psychedelische elektronica dus. Noem het gerust een alternatieve soort metal met invloeden van legendes als Brian Eno en Tangerine Dream.
Met prijsbeesten als het superbe “Teenage Hospital”, het Goatachtige “Eastern Sabbath” en het marcherende “Little Big One” lijken Stijn Vanmarsenille, Nele De Gussem en Piet Dierickx heel wat Wallace Vanborn-supporters te overtuigen. Hier en daar zijn er foutjes hoorbaar en Vanmarsenille komt misschien nog wat onwennig over als frontman, maar de psychedelische passages worden meteen langer uitgesponnen dan op plaat én de geluidsmuren zijn van gewapend beton. Future Old People is een band die live nog meer zal groeien in de top 10 van de eerste klasse. Als u debuut Fauw Paw nog niet heeft aangeschaft, haast u dan als de bliksem naar de platenboer.
Eigenlijk kan het jaar al niet meer stuk voor Wallace Vanborn. In augustus mocht het trio de openingsmatch van het driedaagse tornooi Pukkelpop spelen, The Orb — hun derde mijlpaal al — kreeg goeie respons, en een succesvol promotietourtje in Duitsland zit er alweer op. Bovendien stond “Pletwallace” ook te blinken op de uitgelekte, nog lang niet bevestigde Rock Werchter-affiche. Zou de Schuur dan toch goeie smaak hebben?
Ian Clement, Dries Hoof en Sylvester Vanborm werkten dus net tien optredens af in Duitse steden, waar ze ongetwijfeld het dak van het ene na het andere zaaltje eraf speelden. Op Pukkelpop bewezen ze dat ze ook een grotere massa aankunnen. Op een regenachtige zondag brengt Wallace Vanborn zowel de Duitse Gründlichkeit als de brandende zon van Joshua Tree. Want als het op strakheid aankomt, doet de band grondig zijn huiswerk. “Supply And The Damned” en “A Bee And A Buzz” zijn openingssalvo’s om u tegen te zeggen; twee doodsmakken in tien minuten. Met “Atom Juggler”, “Cougars” en “Genious Inside The Bear” — nog zo’n goeie ouwe — bewijzen ze waarom ze al een paar jaar de topscorerstitel onder de jonge Belgische rockbands hebben.
Aan hun indrukwekkend palmares werd sinds 31 oktober een aantal nieuwe voltreffers toegevoegd: de kopstoot “Wave Goodbye” en het iets subtielere “Vampires (Big Drain)”. Er zijn de zware baslijnen van Hoof, die constant één-tweetjes speelt met Vanborn, die een machtig klinkende floor tom en snare heeft. Het feit dat Clement een steengoede spits én aanvoerder is, maakt het alleen maar beter. Noem Wallace Vanborn nooit zomaar een rockclubje.
Ook met het bijzonder fraaie “Welcome To The Wastelands” (die wah-wah-gitaren! dat — sorry — Kyuss-achtige middenstuk!) en vervolgens “Wizard Casts Blizzard” laat de band zijn tanden zien. Behoeven “Found in L.A.” of de immer intense afsluiter “Cowboy Panda’s Revenge” nog diepgaande analyses? De pogoënde meute in de spionkop zegt genoeg. Geen verlengingen bij Wallace Vanborn, altijd een zuivere hattrick. Als dit het laatste optreden van ons leven zou zijn, weet iedereen dat we er met een knal uitgingen.