Voor de zesde maal in zeven jaar opent de Kortrijkse concertzaal De Kreun haar deuren voor het tweedaagse minifestival Sonic City. De affiche wordt ieder jaar beter, waardoor het bordje ‘uitverkocht’ dit jaar al weken op voorhand mocht opgehangen worden. Wij gingen langs op de eerste dag.
Na Millionaire (2007), Dälek (2009), Deerhoof (2010), Liars (2011) en Suuns (2012) werd de affiche voor deze editie gecureerd door Geoff Barrow, het brein achter Portishead. De man sluit het festival morgen af met zijn eigen band Beak>, op de tweede dag die de nadruk legt op indie, postpunk, wave en noise. Vanavond vormt dan weer een unieke gelegenheid om drie van de betere elektronicaplaten van het jaar — Engravings van Forest Swords, Excavation van The Haxan Cloak en The Inheritors van James Holden — naar het podium vertaald te zien.
Forest Swords is het soloproject van Matthew Barnes dat vandaag aantreedt als duo, waarbij de jonge Brit zich laat bijstaan door een bassist. Barnes tovert slepende, vertraagde hiphopbeats en een sporadisch orgeltje uit zijn laptop, waarover zijn kompaan naar hartenlust mag improviseren. De vage zwart-witvisuals sluiten perfect aan bij de gesloten sfeer. De dwarse beats van “Thor’s Stone” duiken op aan het begin van de set en uit het debuut Dagger Paths wordt “Miarches” opgevist, waarvoor Barnes een gitaar omgordt en de bassist voor een groovend slot zorgt. Afsluiten doet Forest Swords met de streep dwarse dub en de strijkers van “Friend, You Will Never Learn”. Het duo brengt een prima set, al mag het naar de toekomst toe gerust nog meer loskomen van de plaatversies van de nummers.
Wie helemaal geen moeite heeft om te spelen met de de structuur van zijn nummers, is The Haxan Cloak. De man schrikte ons op de slotdag van Pukkelpop in de Castello wakker met zijn aardedonkere drones, een bijzondere ervaring. Zijn album Excavation is zonder twijfel de meest ongrijpbare plaat van het jaar en ook vanavond graaft hij naar onpeilbare dieptes. The Haxan Cloak treedt aan zonder laptop noch visuals, maar enkel met wat mistlichten in de rug en een sampler waaruit hij ruisbarrières optrekt en er gitzwarte drones onder plaatst. Deze muziek moet je ondergaan, terwijl de Brit zijn ritmische ruis doorheen je poriën stuwt. Een intense, onderkoelde trip is het, sonische waanzin die weinig houvast biedt. Een totaalervaring, waarbij mensen op de tweede rij zich neerzetten en de ogen sluiten. Pas tijdens het tweede deel van de set duikt in de verte iets op dat moet doorgaan als melodie, wanneer er synths uit het ijle doorschemeren. Gedesoriënteerd blijven we achter. Het is amper zeven uur ’s avonds maar het lijkt wel halfvijf in de ochtend.
Pas tegen één uur ’s nachts — na de flink gedateerde electroclash van Adult. en de best onderhoudende bluesrock van The Black Angels — zijn wij bekomen van The Haxan Cloak. Net op tijd voor het livedebuut op onze bodem van The Inheritors, het nieuwe album van James Holden waarop de man zijn cleane, haast steriele technogeluid inwisselde voor een pluizige, psychedelische variant. Holden zakt voor de gelegenheid af met zijn zelf samengestelde, modulaire synthesizer en een drummer. Tijdens een korte intro besnuffelt het tweetal elkaar wat, maar vanaf “Renata”, dat per seconde aan dreiging wint, nestelen de synth-arpeggio’s zich tussen je oren.
“The Inheritors” krijgt een stuwende krautrockversie aangemeten waarbij je de spanning voelt tussen Holden en zijn drummer, ze dagen elkaar uit. Het zweverige “The Illuminations” wordt omgetoverd in een uptemponummer waarin Holden naar hartenlust moduleert terwijl de drummer hem probeert bij te houden. Het zweverige “Blackpool Late Eighties” leidt “The Caterpillar’s Intervention” in dat zorgt voor een uitgesponnen, stevig en extatische slotakkoord. Jammer dat Holden de saxofoon in dit nummer uit zijn laptop pleurt. Al hebben we hier verder niets op aan te merken. Puike show.
En zo zorgden de drie experimentele elektronica-acts vanavond voor een loepzuivere hattrick, met de fraaiste treffer van The Haxan Cloak. Barrow heeft zijn status als smaakbaron bewezen en wij kijken nu al uit naar wie het curatorschap volgend jaar op zich zal nemen.
