De geschiedenis, die kent u: voor enkele livesessies van zijn soloplaat The Eraser schaart Thom Yorke wat schoon volk rond zich — te weten: Nigel Godrich (vaste producer van Radiohead), Flea (Red Hot Chili Peppers), Mauro Refosco (Beck, R.E.M.) en Joey Waronker (Red Hot Chili Peppers). Stilaan blijkt de formatie, die aanvankelijk geen vaste naam heeft en optreedt onder de noemer ??????, meer te zijn dan een gelegenheidsgroepje, maar het zal uiteindelijk toch drie jaar duren voor debuutplaat Amok het levenslicht ziet. Het resultaat is een plaat vol knisperende elektronica, afrobeat en bezwerende ritmes, maar evengoed een plaat die vooral voer voor liefhebbers is.
Dat de Lotto Arena niet helemaal uitverkocht was, zal daar wel ten dele mee te maken hebben — al vermoeden we dat het begin van het festivalseizoen evenzeer boosdoener is. Afin, dat is niet meer dan bijzaak. Wat telt is dit: tussen de broeierige, bezwerende opener “Before Your Very Eyes…” en afsluiter “Black Swan” (er werd gretig geplukt uit The Eraser) lag een uur en drie kwartier hitsende, opzwepende elektronica zoals je het maar zelden zal vinden. Helemaal aan het eind zou Yorke het podium breed lachend verlaten. Dat zegt iets.
Wat ook plezier doet: diezelfde Yorke heeft zich na al die jaren zichtbaar verzoend met het podium en de massa voor hem. Geen onwennig schuifelen, neen, de fontman danste zich op tijd en stond de ziel uit het lijf en genoot daar met volle teugen van. Dat er met beats gestrooid zou worden was uiteraard te verwachten, maar dat de percussie, dub, IDM en synths zo verschroeiend afgevuurd zouden worden, was toch even opkijken. Van meet af aan legde Atoms For Peace de Lotto Arena een indrukwekkend tempo op, en het zou tot de bissen duren voor het publiek wat rust werd gegund. In het eerste deel was enkel “Ingenue”, gebracht als een ingetogen pianosong, meer bedoeld om naar te luisteren dan om te bezweren. Daarvoor had het ijle, door zware beats gedreven “Default” al stevig de toon gezet, en met “The Clock”, vanop The Eraser, ging de band een eerste keer voluit tekeer. Het zou niet de laatste keer zijn.
Met “And It Rained All Night” schakelden de vijf niettemin nog een versnelling hoger: dwarse ritmes en stevige gitaarrock vlogen je om de oren, en ondertussen tokkelde Flea zijn basgitaar tureluurs. “Harrowdown Hill” ging moeiteloos verder op hetzelfde elan: potig experiment en hitsige, avontuurlijk elektronica liepen in het laatste kwart van het nummer uit in een indrukwekkend slot. Yorke gooide nog een keer alle ledematen los, Godrich deed waar-ie goed in is, en de drums van Waronker kletsten door de zaal terwijl de minimale visuals achter de band dreigend flikkerden. Kan tellen. In “Cymbal Rush” stond de piano nogmaals centraal, maar de strakke drumcomputer en een Flea op speed gaven het eerste deel van de set niettemin een uitgeleide van jewelste.
Weinig reden om te klagen dus, al maken we wel deze bemerking: wat de vijf op het podium klaarspeelden was redelijk formidabel, maar het publiek zagen we niet en masse de danspassen bovenhalen. Op de keper beschouwd is de veellagige elektronica van Atoms For Peace dan ook vooral een luisterspel, een donker bos om heerlijk in te verdwalen. En als de fans dan toch aan het dansen sloegen, was dat vooral tijdens de nummers vanop The Eraser, die door de band genomen een stuk dwingender en dreigender klonken dan het materiaal van Amok.
Zelfde beeld in de bissen, waarin ruimte werd gelaten voor wat rustiger materiaal. Eerst speelde Yorke solo het akoestische “The Present Tense” — Yorke op zijn zachtst — en iets later schaarde hij zich achter de piano voor het verbluffende “Rabbit In Your Headlights” — de UNKLE-song waaraan hij halverwege de jaren ’90 zijn stem leende. Moeiteloos een van de hoogtepunten van de avond. Daarna was het weer al soundscapes en ristend, onheilspellend experiment dat de klok sloeg, en met het doublet “Atoms For Peace” en “Black Swan” zette de band aan het eind nog even de puntjes op de i.
Onvergetelijk concert? Dat niet, maar wie erbij was, mocht achteraf glunderen om zoveel muzikaal vernuft. Atoms For Peace is live een verbluffend schouwspel.
