In de categorieën “Moet u ook eens horen”, “Nederland is meer dan Anouk en Within Temptation” en “Net gemist in 2012”: Ilse DeLange. Op haar best een Heather Nova van de lage landen, die met Eye Of The Hurricane een even aanstekelijke als pakkende popplaat heeft gemaakt.
DeLange is zo’n muzikante die in geen hokje of radiozender te stoppen valt, en daar heeft ons land het altijd moeilijk mee (zie ook Bløf). Ze begon haar carrière als grote countrybelofte in Nashville met als stevig visitekaartje debuut World Of Hurt uit 1998, dat ze opnam samen met Barry Beckett (Dylan, Hank Williams, Etta James). Ze bracht nadien een coveralbum van John Hiatt uit en doorspekte haar country steeds meer met popinvloeden. Dat ze haar sterkste album tot nu, The Great Escape uit 2006, opnam met Patrick Leonard is dan ook geen toeval: de man schreef onder andere mee aan de gouden jaren van Madonna in de jaren tachtig én haar Ray Of Light, aan Leonard Cohens laatste plaat Old Ideas (“Show Me The Place”) en werkte met Fleetwood Mac en Roger Waters. Zo’n elegante spreidstand is ook DeLange ten voeten uit.
Weinig artiesten in Nederland hebben zo’n internationaal appeal als DeLange, vandaar ook dat ze haar American Dream weigert op te geven. Maar dan op haar eigen voorwaarden. Bedoeling was immers van dit Eye Of The Hurricane een vliegtuigticket naar de VS te maken, maar toen overleed haar vader. Ze kon zich nadien niet meer vinden in de commerciëlere sound van de plaat die bijna klaar was en besloot opnieuw te beginnen. Dat mondde uit in de meest complete plaat die ze tot dusver heeft gemaakt, voor de eerste keer met zichzelf als producer: een sprankelende popplaat met het vizier op de toekomst, en enkele rustpunten als eerbetoon aan wie haar vader was.
Eye Of The Hurricane bevat mee van de beste songs die DeLange al opgenomen heeft: het bezwerende “I Need For You” is, net als “Winter Of Love”, relevante Heather Nova, waarin DeLange bewijst een van de mooiste zangstemmen in de Lage Landen te hebben. “Hurricane” en “Dance On The Heartbreak” zijn parelende perfecte pop à la Keane, songs als snoepwinkels van melodieën en zanglijnen. “We Are Diamonds” laat dan weer horen dat DeLange zich de laatste jaren duchtig geamuseerd heeft tijdens haar uitverkochte stadionoptredens, “Just Kids” is een aanrader voor uw eerstvolgende autovakantie richting zuiden. DeLange klinkt zo afwisselender en spitanter dan op haar vorige twee countrypopplaten, Next To Me en Incredible, waarvoor Jewel als referentie kan dienen. Vooral “Fold This World” legt een brug naar die vorige platen en toont dat de rest van dit Eye Of The Hurricane weer zo’n fikse stap vooruit is die DeLange om de paar albums zet.
Op het mooie “Time Will Have To Wait”, geschreven voor haar vader, puurt DeLange haar sound van de afgelopen jaren uit; het resultaat is pakkend. “We Are One” is zo’n genreoverschrijdende ballad die in ons land te nemen of te laten is, maar in Nederland zowel op 3FM als Radio 2 rustig toertjes draait. Vlaanderen heeft nog een weg af te leggen. In volledig contrast daarmee is “Magic” waarop echo’s van Muse doorklinken, als teken van de vlucht vooruit die DeLange met deze plaat wil nemen. Al heeft ze daar nog marge om overtuigender te klinken.
Het ene moment covert ze Springsteen, het volgende moment haar eigen songs in duet met Paul De Leeuw. Wie niet in hokjes luistert — u dus, anders zat u niet op enola rond te struinen — heeft nog veel popplezier aan DeLange te beleven. Begint u vooral met dit Eye Of The Hurricane en het mooie The Great Escape uit 2006 (check gerust het titelnummer en “Don’t Let Go Of Me”), de vorige grote stap voorwaarts waarop DeLange de popmuziek omarmde. Sindsdien vindt u haar ergens tussen Keane en Heather Nova in, met het hart kloppend in de stembanden.
