Veelschrijver Eric Corbeyran — u kent hem zonder enige twijfel van De zang van de vampiers — laat weer een nieuwe reeks op de mensheid los. Net zoals bij Uchronie(s): New Byzance vormt hij een duo met tekenaar Eric Chabbert.
De twee Erics smijten zich met Black Stone op de duistere wereld van magie. De strip vertelt het verhaal van drie jolige armoezaaiers die in het 19de-eeuwse Parijs voorbijgangers geld uit de zakken kloppen met kaarttrucjes. Wanneer dat even fout gaat en onze helden een flink pak slaag krijgen, verzeilen ze in een existentiële crisis. Jean-Jacques wil onder geen beding toegeven aan hun financiële problemen en is overtuigd van het eigen kunstenaarschap. Voor Nelson en Jenny hoeft het allemaal niet meer, met al dat gegoochel voelen ze zich niets meer dan mislukte straatartiesten. Jean-Jacques stelt voor om op de kar van het populaire spiritisme te springen. Voor zijn kompanen het signaal om hun vriend in een handomdraai zonder rooie cent ter plekke in het nachtelijke Parijs achter te laten en hun geluk elders te gaan zoeken. Gelukkig heeft Jean-Jacques nog steeds het gezelschap van zijn hond Muscade die zijn trieste baasje opmontert door zichzelf akelig gevaarlijk en onnatuurlijk in het rond te zwieren. Voor alle duidelijkheid: we zijn op dit punt zes en een halve bladzijde ver.
Deze lijn — dialogen die in hun haast over zichzelf struikelen, weinig diepgang in de psychologie van de personages en ongeduldig tekenwerk — wordt doorgetrokken in de rest van dit eerste deel van Black Stone. In de volgende 45-tal bladzijden evolueert het verhaal door een aaneenrijging van tenenkrullende toevalligheden, die deze strip eerder op een stationromannetje doen lijken. Zelfs de toevoeging van wat working class-miserie en niet onaardig getekende stadsgezichten verandert daar niets aan. Het moet gezegd: de auteurs hebben met het klungelige verhaal, de brave, op veilig spelende tekenstijl en de karakterloze digitale inkleuring een sluitend geheel weten te creëren.
Een tweede deel is nog niet aangekondigd, maar we kunnen u al verklappen dat de reeks zal draaien rond een zwarte steen die de bezitter échte magische krachten schenkt, met een bijrol voor een suïcidale moeder en haar per ongeluk weggetoverde kind. Wat er aan zit te komen is een confrontatie tussen goed — Jean-Jacques met zijn peperkoeken hartje — en kwaad — in de vorm van de door de zwarte steen bezeten Nelson. Twee oude vrienden regelrecht tegenover elkaar. ’t Kan verkeren.
