Men neme een waargebeurd kader, men voegt er een vleugje horror en een lepeltje paranormale gebeurtenissen aan toe. Vervolgens roert men dit stevig door elkaar, zonder de structuur te verliezen en dan verpakt men het in uitstekend tekenwerk. Et voilà, het ideaal recept wat hier resulteert in Pandemonium.
Dankzij Saga uitgaven krijgen we de vertaling van dit bijzonder drieluik. Meer nog, ze verschenen alle drie gelijktijdig. De oorspronkelijke Franse uitgever Humanoids maakt met deze uitgave in elk geval weer een stevige opmars in de lijst van uitgeverijen die er toe doen.
Pandemonium is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het richt zich op het mysterie en de legendes achter het Waverly Hills Sanatorium. Waverly Hills werd indertijd opgericht als centrum, gewijd aan de behandeling van tuberculose. Tijdens de jaren 1930 was er een grote uitbraak van de ziekte in de VS en Waverly Hills werd geprezen als een van de topcentra in het land om tuberculose te behandelen. Dat prestige konden ze lange tijd heel hoog houden in Waverly, gelegen in Louisville, Kentucky. Het probleem was echter dat door de wetteloosheid van het tijdperk (de drooglegging) en de aandacht voor andere wereldwijde kwesties, de meer gruwelijke daden in Waverly Hills onder de radar konden blijven. Zo verdwenen er officieel meer dan 8000 mensen op korte tijd. Doris en Cora Greathouse, de moeder en dochter waar Pandemonium rond draait, hebben beiden te maken met tuberculose. Doris, de moeder, overleefde een behandeling tegen tuberculose toen ze elf jaar oud was. Nu is het aan dochter Cora die op de jonge leeftijd van zeven wordt toegelaten tot Waverly om aan een behandeling te beginnen. De moeder aanvaardt er een baan als verpleegster om de behandeling te kunnen bekostigen. Een vreemd voorgevoel en een aantal vreemde ontmoetingen met het personeel, bij hun aankomst in het Waverly Hills Sanatorium, brengen heel wat op gang, vooral bij de kleine Cora.
Het griezelig gevoel en de beklemmende angst die je overvalt doorheen heel Pandemonium is grotendeels te danken aan artiest Stefano Raffaele. Hij kiest deskundig de juiste hoeken en toont precies de juiste scènes om een bijna filmachtige ervaring te creëren. De lezer kan zich bijna voorstellen hoe de volgende scène eruit zal zien maar Raffaele kiest bewust voor minder eenvoudige hoeken. En dat werkt veel beter dan je zou verwachten. Het verhaal wordt vooral gedragen door de karakters en er druipt heel wat emotie van de gezichtsuitdrukkingen van de personages. Raffaele slaagt er fantastisch in om met de juiste visuals aan te sluiten bij de dialogen van Christophe Bec. Dat merk je al vanaf de eerste prenten met het panoramisch beeld van het sanatorium, terecht opgenomen in de top tien van meest griezelige plaatsen van Engeland. Opvallend is dat er twee verschillende inkleurders hebben meegewerkt aan dit verhaal. Marie-Paule Alluard vangt de toon van het verhaal een beetje beter maar de scherpere kleuren Bruno Padelle’s zijn net zo effectief.
De moeder-dochter tandem werkt heel goed voor dit verhaal. Kinderen zijn altijd een geweldig item om te gebruiken in een horrorverhaal. Ze zijn eerlijk en staan voor meer indrukken open op bepaalde momenten die helpen om de waarheid te achterhalen van wat er gaande is. De moeder daarentegen probeert altijd de werkelijkheid voor ogen te houden, maar behoudt tot op het einde toch het vertrouwen in haar kind.
Het is moeilijk om een minpunt te vinden voor Pandemonium. Het tekenwerk is subliem en Christophe Bec slaagde er in om een al eng verhaal te veranderen in iets nog gruwelijker. Pandemonium is een must read voor horror fans en stripfans tout court.
