De charme van zijn pa, maar toch een heel eigen stijl waarmee hij perfect op de huidige tijdsgeest weet in te spelen. Dat was de gangbare conclusie over Thomas Dutroncs debuut Comme un manouche sans guitare twee jaar geleden. En gelijk hadden de media, want ook met Silence On Tourne, On Tourne En Rond haalt Dutronc met het grootste gemak een vijftiental Franse chansons met een kleine injectie wereldmuziek uit zijn binnenzak.
Wat is het recept voor een goede chansonnier? In het beste geval schrijft hij mooie liedjes met interessante teksten, maar klinkt hij eveneens niet te jachtig, omdat dat zijn imago als charmezanger kan schaden. Bovendien kan het geen kwaad dat de liedjes niet te elektronisch klinken, zodat ze eveneens op akoestische gitaar hun doel niet missen. Neemt u gerust even de proef op de som: het is een beschrijving waaraan wel alle grote chansonniers voldoen, of het nu om Julien Clerc, Serge Gainsbourg of Jean-Jacques Goldman gaat. Toch ligt de lat voor Thomas Dutronc nog net iets hoger, aangezien hij nu eenmaal de zoon van Jacques Dutronc — één van de allergrootste chansonniers — is. Noblesse oblige, weet u wel?
Dat Dutronc weet hoe hij een plaat moet aftrappen, maakt hij in ieder geval meteen duidelijk met het ultralichte "Turlututu". "On est foutu, turlututu …" zingt hij met een dikke knipoog en hiermee maakt hij het publiek het alvast niet te moeilijk met nodeloos zware teksten. Met "Demain" gaat hij verder op dat lichte elan door de algemene levenswijsheid Carpe Diem in een liedje te gieten. Wat de muziek van vader Jacques Dutronc eveneens typeerde, al leunt het countrylijntje van "Demain" toch meer aan bij het huidige tijdperk, waarin muzikale invloeden van zestig jaar rockgeschiedenis voortdurend met elkaar in botsing komen.
Toch is het zeker niet alleen de muziekstijl die de zoon van de vader onderscheidt. Met "On Ne Sait Plus S’Ennuyer" pikt Dutronc namelijk tekstueel in op de tijdsgeest, door het over Macintosh, Blackberry’s, USB’s en harde schijven te hebben, iets wat voor zijn pa praktisch uiteraard nog niet haalbaar was. Hetzelfde geldt voor "Relançons La Consommation", een muzikaal fantasietje waarmee Dutronc de draak steekt met de huidige financiële crisis.
Voeling met wat er leeft bij de jeugd heeft Dutronc dus wel. Dat bewijst eveneens het countryachtige "Clint (Silence On Tourne)", een eclectisch nummer dat bijvoorbeeld niet had misstaan op Western Sous La Neige, de grote klassieker van de indiefolkers van Dionysos. "Gypsy Rainbow" is dan weer een mooi voorbeeld van hoe Dutronc inspeelt op de vernieuwde interesse voor wereldmuziek. Omdat hij hier zo breed in kan gaan als hij zelf wil, zijn wij ervan overtuigd dat hij in de toekomst nog erg kan verrassen. Enkele nummers geïnspireerd door Arabische muziek zouden ons van hem bijvoorbeeld helemaal niet verbazen.
Het resultaat is dat Thomas Dutronc heel wat potentieel uitstraalt. Erg consistent kan je hem met Silence On Tourne, On Tourne En Rond weliswaar nog niet noemen, maar dat neemt niet weg dat het album toch al genoeg goede liedjes bevat om te blijven boeien. Want zelfs wanneer Dutronc met "Sésame" plots de implosieve richting uitgaat of met "A La Vanile" de Julio Eglesias in zichzelf naar boven haalt, bekoort hij. Onze wens voor hem is bijgevolg eenvoudigweg dat hij muzikaal mag blijven en blijven groeien!
