”You will be blloan away…”, meldt de pakkende slogan van Blloan, het alternatieve zusje van commerciële uitgeverij/verdeler Ballon Media. De eerste van vier verschillende graphic novels is deze Black Page, die meteen al anders oogt dan de neefjes en nichtjes van Ballon Media.
Voor hun eersteling haalde CEO Alexis Dragonetti van Ballon Media er echte kleppers uit de “betere stripwereld” bij. Frank Giroud keert hier terug als échte scenarist. Voor zijn andere reeksen, Geheimen, Quintett en De tien geboden, deed en doet hij beroep op verschillende scenaristen die zijn synopsis mogen uitwerken. Niet in deze Black Page dus. En het moet gezegd: hij weet nog drommels goed hoe hij een verhaal moet uitwerken en body kan geven. Maar helemaal alleen moet hij de klus niet klaren. Denis Lapière (soms gebruikt hij het pseudoniem Delaney) vormt een perfecte tandem met Giroud. Lapière heeft al heel wat uiteenlopende strips van een scenario voorzien. Van Levenslijnen tot De sleutel van het mysterie, De geschiedenis van het WK voetbal en Voor het ongeluk geboren, om er maar enkele te noemen.
Het is niet duidelijk op welke manier beide auteurs te werk zijn gegaan. Het meest evidente lijkt dat ze elk een van de twee verhaallijnen voor zich hebben genomen. Maar dat lijkt onmogelijk omdat beide lijnen toch niet zo uiteenlopend lijken te zijn. Eerst maken we kennis met Kerry Stevens, een literair journaliste die zichzelf een queeste heeft opgelegd. Ze wil achter de identiteit komen van de kluizenaarschrijver Carson McNeil. Daarvoor wil ze koste wat kost een interview met hem uit de brand slepen. Dat lijkt van een leien dakje te gaan, maar gaandeweg worden er meer en meer stinkende potjes geopend. Het verhaal wordt als een echte raamvertelling afgewisseld met fragmenten uit het laatste, nog onuitgegeven boek van McNeil. De roman gaat over een Palestijn, die enkele onlusten in de Gazastrook overleefd heeft en aan geheugenverlies lijdt. Beide lijnen bouwen de spanning op tot het punt dat ze helemaal niet zo los staan van elkaar. Het resultaat is een wel zeer onverwacht einde.
Dit scenaristenduo smeekt uiteraard om een getalenteerde tekenaar. Die meenden ze gevonden te hebben in Ralph Meyer, de tekenaar van XIII-spin off XIII Mystery. Hoewel zijn tekenwerk de hemel wordt ingeprezen door heel wat recensenten, vind ik het persoonlijk maar half geslaagd. We hebben hier te maken met een raamvertelling waarbij het leidende verhaal vrij strak getekend is in blauwige tinten. De romanfragmenten zijn in warme aquareltinten gemaakt, genre Brecht Stevens. Het onderscheid tussen beide lijnen wordt zo wel heel duidelijk gemaakt, maar het strakke, blauwe gedeelte mist wat finesse. Perspectief en vooral de enorme neusgaten geven het een zweem vaan onafheid. Bij het aquarelgedeelte komt dit beter tot zijn recht. Hopelijk is deze laatste stijl de richting die Meyer uit wil gaan, want die is weldegelijk van een hoog niveau.
Toch is deze Black Page een verhaal van wereldklasse met puik tekenwerk van Meyer. Intussen weten we ook dat de overige drie Blloan-uitgaven er mogen wezen en heel divers zijn. Keep on blloaning!
