Hello Saferide, het fijne Engelstalige indiepopgroepje van Annika Norlin, kent u misschien nog wel. Daarnaast is er sinds enkele jaren ook Säkert!, waarvoor Norlin gevoelige liedjes neerpent in haar moedertaal. Met beide projecten bracht ze twee albums uit en voor plaat nummer vijf besloot de Zweedse dan maar het beste van beide te combineren. Resultaat: Säkert! in het Engels.
Säkert! På Engelska is dus een album van Säkert!, maar deze keer niet in het Zweeds. De nummers zijn Engelse vertalingen van liedjes die Norlin met Säkert! eerder al in het Zweeds uitgebracht had. Het overgrote deel van de songs op På Engelska plukte Norlin van Facit, het meest recentste Säkert!-album. Daaraan werden nog twee nummers uit de debuutplaat toegevoegd, met als extraatje het voor Facit opgenomen “November”, een humoristisch-treurig pianonummer dat de plaat toen niet haalde.
De Zweedse gaat met deze Engelstalige plaat naar eigen zeggen in op de verzuchtingen van een hoop buitenlandse fans die zich afvroegen waar die mooie liedjes van Säkert! eigenlijk over gaan. Bij een project als dit is het natuurlijk onvermijdelijk dat het eindresultaat vergeleken wordt met de originele versies, maar wie onbevooroordeeld naar På Engelska luistert, moet concluderen dat ze dat niet slecht gedaan heeft, die Annika Norlin. De melancholische sfeer vanop Facit heeft het vertaalproces zonder kleerscheuren overleefd. De arrangementen zijn quasi dezelfde, Norlin zingt ook nu met het onderkoeld warme timbre dat Säkert! zo kenmerkt en de Engelse teksten passen perfect in de voetsporen van de Zweedse teksten. Wie Facit kent en På Engelska niet met de volle aandacht beluistert, hoort nauwelijks het verschil tussen de Zweedse en de Engelse versies.
Op På Engelska klinkt Säkert! dan ook zoals we dat gewend zijn. Vrolijk heen en weer fietsend tussen lieflijke singer-songwriterbekentenissen (“Quiet”), aanstekelijke pop (“The Lakes We Skate On”) en stampende ritmes (“Dancing, Though”), daar bevindt Norlin zich in haar element. Ook op tekstueel vlak blijven de songs erg dicht bij het origineel. Norlin koos er namelijk voor het Zweeds zo letterlijk mogelijk vertalen. Maar geen nood, På Engelska is géén cryptische woordenslinger geworden die geschreven lijkt door een dyslecticus tijdens een paddotrip. De zinsbouw voelt regelmatig wat houterig aan en de uitspraak is redelijk Swenglish, maar gekker dan dat wordt het ook niet. Natuurlijk zijn de teksten hier en daar wat anders in elkaar gepuzzeld, maar je moet al Zweeds kunnen én een muggenzifter zijn om zwaar te tillen aan zulke nuanceverschillen. In “Fredrik” zingt Norlin bijvoorbeeld “There goes mankind, we lost it”, waar ze het met de mensheid in het Zweedse “Fredrik” nog minder hoog op had, aangezien “mänskligheten” daar op een hoopje lag te rotten. Maar u begrijpt het punt dat Norlin maakt en daar gaat het uiteindelijk toch om.
Eén voordeel heeft Annika Norlin in elk geval: er zijn buiten Zweden nu ook weer niet zo heel erg veel mensen die Zweeds verstaan. Dat moet haar toch net dat beetje meer ademruimte gegeven hebben om de teksten naar eigen goesting aan te passen. Op de website van Säkert! schreef Norlin trouwens “Almost no one in Sweden hates us for doing this. Contrary to my many nightmares”. We zijn blij voor haar, want er valt over het eindresultaat echt niet te klagen. De eindbeslissing moet dus maar genomen worden door de liefhebbers die bij de platenboer staan. Wie wil verstaan wat Annika Norlin zingt, schaft zich deze plaat aan. Wie dat Zweeds toch best gezellig en mysterieus vindt, houdt het bij Facit. En wie niet houdt van beslissen, of gewoon graag van twee walletjes eet, neemt ze gewoon allebei. Zo kan iedereen tevreden zijn. Mooi, toch?
