Napalm, 2011
Rough Trade Benelux
Vreemde vogels, het trio muzikanten dat zichzelf als Karma to
Burn lieten dopen. Op foto’s zien ze er steevast verwaaid, slordig
of ronduit gedrogeerd uit. En dat terwijl de muzikanten hun
drugsperikelen (min of meer) opgelost hebben na een aantal jaren
van stilte. Misschien ligt het aan de muziek zelf: het vormt een
lange, hypnotiserende trip. Wie heeft nu eenmaal geestverruimende
middelen nodig met een album als ‘V’?
Ritmisch spelen en vettige riffs staan opnieuw centraal op de
groovy vijfde langspeler. Zo centraal dat koning gitaar de
herkenningsmelodieën gretig opeist en ieder prutszanger met een
schop in de kont de deur wijst. De instrumentale stoner rock die
het oplevert is origineel maar droog als een woestijn. Toch glijdt
het met groot gemak de gehoorgang in. De niet voor de hand liggende
aanpak bezorgde de band Karma to Burn al een bescheiden succes. De
stevige cultstatus van de groep is blijven voortbestaan tot op de
dag van vandaag.
Ooit startte de band nochtans met een gezongen album. De
prominente plaats van de stem was vooral de ‘schuld’ van het
toenmalige label Roadrunner. Een contract lag in 1997 binnen
handbereik op voorwaarde dat de band vliegensvlug een zanger zocht
om over de muziek te draperen. Een dilemma voor de groep. Ofwel de
deal laten varen om volledig de eigen zin door te blijven drijven,
ofwel ingaan op het aanbod dat een buitenkans was, ondanks de
opgelegde commerciëlere koers. Bij de opvolgers werd de vocalist
uiteindelijk radicaal verbannen. Het maakte Karma to Burn een
unieke must hear in het genre. Op de nieuwste release zijn
echter drie gezongen nummers binnengeslopen.
De bandleden zijn het nog altijd gewoon om te focussen op
boeiende (bas)gitaar- en drumpatronen, wat je ook duidelijk hoort
op het album. De instrumentale stukken garanderen een dikke portie
stomende stonercharme. Elke track beschikt over één of meerdere
grommende riffs die de nekspieren duchtig losmaken en de
luchtgitaar uit het niets tevoorschijn toveren. Vooral als
zomerplaat tijdens een hittegolf vormt ‘V’ een remedie tegen de
oververhitte lusteloosheid.
De plaat had echter een stuk beter kunnen uitdraaien. Met Dave
Grohl als liefhebber die zijn studio 606 beschikbaar stelde voor de
opnames, zou je een afgelikte sound verwachten. Spijtig genoeg is
de productie eerder droogjes uitgevallen en soms wat te vlak.
Ergens past dat wel bij het woestijngeluid van het album, aan de
andere kant vervliegen sommige instrumenten net iets te veel naar
de achtergrond. Bij de gezongen tracks schort er zeker iets aan het
geluid. De stem van Daniel Davis (zoon van Dave Davis van The
Kinks) is veel te ver naar achteren gemixt. Spijtig, want de kerel
beschikt over een strot die de nummers het cachet van Wolfmother’s
beste creaties bezorgt.
Met een ontdekking als Davis kunnen we geloven dat Karma to Burn
in de toekomst meer echte songs met zang zou willen schrijven.
Instrumentaal hebben ze al heel wat vooroordelen overwonnen (te
saai, eentonig, niet melodieus of boeiend genoeg), de tijd is
misschien rijp om te tonen dat ze ook in een meer traditionele
aanpak uitblinken. ‘Jimmy Dean’ is daar al een goed voorsmaakje
van. Een simpel maar doeltreffend nummer dat erg lekker moet
klinken tijdens een barbecue onder vrienden.
Afsluiten doet het trio opvallend met de Black Sabbath cover
‘Never Say Die’. Die keuze slaat niet met verstomming. Stoner rock
is nu eenmaal grotendeels gebaseerd op de hardrock van de jaren
zeventig. Met als belangrijkste boegbeeld? Juist, Black Sabbath. De
uitwerking is echter perfect gemodelleerd naar het groepsgeluid en
lijkt wel een eigen creatie. Wij houden van coverversies die niet
klakkeloos het origineel kopiëren maar een eigen inslag
tentoonspreiden.
De vijfde plaat van deze Amerikaanse rockers is samengevat
ideaal om de hitte te trotseren, een gespierde stierennek te kweken
en in hogere sferen te belandden op een goedkope en volstrekt
legale manier. Draai de volumeknop wijd open en het vlakke geluid
valt amper op. De plaat van het jaar wordt ‘V’ hoogstwaarschijnlijk
niet. Een van dé platen voor de zomer daarentegen, graag.
Karma to Burn speelt op 17 juli op het Dour
Festival.
