Geef toe: meestal zijn ze uw geld niet waard, die verzamelaars van uw favoriete groep die u in de winkel vindt. De platenfirma denkt dat enkel singles in aanmerking komen, een artiest zelf is ook al zelden goedgeplaatst om eigen werk te beoordelen. Tijd dus dat het eens aan professionals wordt overgelaten, en wie beter dan een team kenners van goddeau om maandelijks de vijftien beste tracks van een artiest te selecteren. Deze maand: het beste van Cat Power.
1. Great Expectations
De vroege Cat Power wentelde zich graag in zelfbeklag en filosofische bedenkingen (“Do you look for hope in other people’s eyes / Well that may be your worst redemption”). Een monotone zanglijn en een afwisseling van slechts twee akkoorden op de elektrische gitaar onderstreepte de zwaarmoedigheid. Shannon Wright voegde er tien jaar later een snuf pathos aan toe en ook zij was vertrokken.
Hoogtepunt: 3’32”. “So they say”, eindelijk een stemverhoging die de semi-declamatie wat doorbreekt en daarom ook hartverscheurend is.
2. Nude As The News
Over de betekenis van Cat Powers doorbraaksingle heerst nog steeds onduidelijkheid. Sommigen zien het refrein (met de lyrics “Jackson / Jesse / I’ve got a son in me”) als een verwijzing naar het schandaal rond de Amerikaanse dominee Jesse Jackson die een buitenechtelijke zoon zou hebben verwerkt. Anderen beweren dat een abortus de aanleiding was. Hoe dan ook gaat het om een zaak die Chan zéér na aan het hart ligt want zo hartstochtelijk als op “Nude As The News” zong ze nooit meer.
Hoogtepunt: 3’50”: “All over / all over / all over / all over / all over / all over / all over / you”. Met de keel wagenwijd open als was ze Patti Smith of PJ Harvey brult Chan haar hors d’oeuvre naar zijn apotheose.
3. Love & Communication
Buitenbeentje tussen de memphis soul van The Greatest. Hier horen we voor één keer een warme, gruizige gitaar en een wat meer rockend geluid. Het laat een Cat Power horen die in een ander leven misschien wel de frontvrouw van een goed rockgroepje had kunnen zijn.
Hoogtepunt: 0’00”. Die gemoedelijk ronkende gitaar begint en je weet: dit wordt iets anders.
4. Good Woman
Marshalls typische, amateuristische getokkel op een elektrische gitaar wordt hier bijgestaan door de viool van Warren Ellis, die er met enkele huilende stroken een beklijvende country-torchsong van maakt. “I want to be a good woman / And I want for you to be a good man / This is why I will be leaving” als openingszin is al pathetisch genoeg op zich, maar wanneer er nog eens twee elfjarige kindjes totaal onverwacht “I will miss your heart so tender” komen meezingen, kan u maar best uw kussen opzoeken om het vol tranen te huilen. De kindjes blijven een tijdje — geheel in anti-Scala-uniform — en op het einde komt ook Eddie Vedder zich moeien. Uit het al even sterke You Are Free (2003)
Hoogtepunt: 1’16”. Daar zijn de kindjes!
5. Maybe Not
“There’s a dream that I see, I pray it can be”: “Maybe Not” start als Cat Powers eigen “Imagine”, dromend van een wereld waar “We could all be free/maybe not with words/but in your mind”, maar helemaal geloven doet ze er toch niet in. Je voelt de twijfel binnensluipen in dat benadrukte “maybe not”, dat niet toevallig de titel van het nummer werd.
Hoogtepunt: 1’06”. Die eerste keer, voorzichtig uitschietend “maybe not”.
6. The Greatest
Ze gaf zichzelf een stevige trap onder de kont, verloste zich (tijdelijk) van allerhande verslavingen, kroop met de backing band van Al Green de studio in en liet die soulinvloed haar door twee akkoorden beperkte wereld subliem omhelzen. De violen spelen een Moonriver-motief, de piano zorgt voor de habituele twee akkoorden, de gitaren produceren onweerstaanbare twangs en Marshalls stem was zelden zo zijdezacht. Het is veel en het werd op dat album almaar meer.
Hoogtepunt: 0’46”. “Melt me down / Into big black armour”
7. Willie
Wat ontstond als een achttien minuten durende akoestische outtake van You Are Free (en in die vorm als “Willie Deadwilder” werd uitgebracht op de dvd Speaking For Trees), werd onherkenbaar herwerkt tot een gloeiende soulsong met een hoofdrol voor de blazerssectie van haar briljante begeleidingsband op [The Greatest. Veel fans van het eerste uur beweren dat Cat Power hen op dat album wat al te gladde, licht verteerbare wegwerpmuziek voorschotelde . Wel dan: Willie and Rebecca prove ‘em all wrong.
Hoogtepunt: 5’13”: ”Have you seen him / Have you seen him / Have you seen him?”. De terugkeer van het mantra uit het begin van de song maakt de cirkel knap rond.
8. Red Apples
Het moet een merkwaardig stelletje geweest zijn. Fulltime depressieveling Bill Callahan (aka Smog) en het chronische drankorgel dat Chan Marchall toentertijd was, vormden eind jaren ’90 een tijdje een liefdespaar. De relatie hield geen stand maar leidde wel tot een van Cat Powers mooiste covers. “Red Apples”, dat in de oorspronkelijke versie van haar toenmalige boyfriend al ‘kaal’ mag worden genoemd, wordt op The Covers Record verder uitgepuurd tot zijn pure, oeverloos deprimerende essentie.
Hoogtepunt: 3’25”: “She wanted nothing in return / I gave her nothing in return”. Het elementaire pianospel dat Chans loepzuivere klaagzang begeleidt, versterkt het beangstigende sfeertje dat als een dreigende onweerswolk boven “Red Apples” hangt.
9. Cross Bones Style
In 1998 rolschaatste Cat Power zich via de tv-buis in het leven van een nieuwe generatie alternatieve jongeren. Weg was de getormenteerde schreeuw naar hulp van haar eerdere singles. “Cross Bones Style” klonk luchtig en zwoel maar bezat nog steeds die diepdroeve melancholische ondertoon die al haar werk kenmerkt. Mede dankzij de charmante low budget videoclip sloeg het nummer onvermijdelijk aan bij de kijkers van MTV Alternative en groeide Cat Power verder uit tot de ultieme indie darling.
Hoogtepunt: 1’12”: het hypnotiserende drumwerk van Jim White doorheen het hele nummer bepaalt voor een groot deel de aantrekkingskracht ervan.
10. I Don’t Blame you
Een van de vele hoogtepunten van You Are Free, één van de quintessentiële platen uit de noughties. Power zingt één lange verontschuldiging voor een rockster die aan de roem ten onder gaat. Eén en ander roept nogal wat herinneringen op aan ene Kurt Cobain, iets wat Power ook nooit echt heeft willen ontkennen. Hoe dan ook, de slotwoorden zijn een paar mooie frasen die de Nirvanafrontman misschien een klein beetje troost hadden kunnen bieden in zijn gevecht met een inhalig publiek: “They never owned it/And you never owed it to them anyway/I don’t blame you”.
Hoogtepunt: 0’00”. Die piano die You Are Free meteen gedecideerd inzet.
11. Don’t Explain
“Hush now, don’t explain”: de versie van Billy Holiday is zo goed als onevenaarbaar, maar niemand zingt de zin met meer begrip als Cat Power. Haar deel gehad aan slechte liefdes, is dit verhaal van “hem graag zien ondanks alles” haar ongetwijfeld niet helemaal vreemd. Chan Marshall vertolkt het doorleefd,maar ingehouden. Een eenzame uitschieter op het voor de rest wat overbodige en slechts degelijke Jukebox.
Hoogtepunt: 00’51”. Een eerste keer dat kippenvelverwekkende pianomotiefje.
12. Lived In Bars
Uitschieter op The Greatest: één van de knapste vocale prestaties van Cat Powers, op een plaat waar ze zo zich al meer tot een echte zangeres transformeerde. Mooi wordt het pas echt als ze bijna overgaat tot een soort meedogend parlando, maar het is vooral de wat ijle piano vol echo die het nummer helemaal zijn ziel geeft.
Hoogtepunt: 2’20”. De soulrevue rond Cat Power steekt een tandje bij en drijft het nummer naar een puike “shoowap shoowap”-finale.
13. Rockets
Zo goed dat het, net als “Great Expectations” trouwens, op twee albums (Dear Sir en Myra Lee) verscheen. “Rockets” is het nummer dat je nodig hebt om de stijl van die nieuwe generatie hysterisch krijsende wijven te beschrijven aan uw onwetende vriendenkring. Flirten met dissonantie en intellectuele metaforen (of begrijpt u misschien wat ze met “Where do the rockets find planets” bedoelt?), slechts een handvol akkoordwissels en afstandelijke, dierlijke drums. Scout Niblett nam de draad over die Marshall van Patti Smith had opgepikt.
Hoogtepunt: 1’39” + 3’09”. “Here, pick up, dig, dig out those weeds / Out of your happy-go-lucky fields / Of such polluted thinking”
14. Sea Of Love
De autoharp, die PJ Harvey met haar volgende album weer populair zou maken, past perfect in deze Phil Phillips-cover. Het origineel dateert uit 1959 maar Cat Powers versie (uit The Covers Record (2000)) past nog beter in dat tijdskader. Geen noot of frasering te veel, recht naar de essentie, met berusting in de stem. U denkt er de Don Drapers en Joan Holloways er automatisch bij.
Hoogtepunt: 0’01”. De intro van de autoharp. Tot 2’19”, het einde.
15. I’ve Been Thinking
{image}Een opmerkelijk buitenbeentje in het oeuvre van Marschall is dit eenmalige gastopreden bij het hip-hopcollectief Handsome Boy Modeling School, waar Dan the Automator en Prince Paul de plak zwaaien. Over een funky gitaarlickje en relaxte beat bewijst Chan dat haar sexy, hese stem ook in deze voor haar toen wel erg ongebruikelijke setting tot buitengewone resultaten kan leiden. Later bleek dat deze samenwerking slechts een eerste glimp was van de meer toegankelijke soulrichting die ze nadien zou uitgaan.
Hoogtepunt: 0’13”: als Chans vocals voor het eerst invallen slaan de hormonen tilt. Nooit eerder klonk Cat Power zo héét.
