
De beste albums:
1. The National:
High Violet
Ten huize enola is er vast nooit twijfel over geweest dat The
National met hun vijfde langspeler zouden bevestigen wat wij al
lang wisten: dit is de beste band van het moment. Net als ‘Boxer’
is ‘High Violet’ een absoluut meesterwerk, volgestouwd met nummers
die luisterbeurt na luisterbeurt meer onder je huid kruipen. Eerst
hielden we het meest van ‘Terrible Love’, vervolgens van ‘Lemon
World’, daarna toch maar ‘Blood Buzz Ohio’, ‘England’ en
‘Conversation 16’. U kan dus alleen maar concluderen dat er geen
‘absoluut hoogtepunt’ op dit album slaat. Het is gewoon volledig en
compleet briljant, in z’n geheel. Feesten van angst, pijn en
pracht. Danku Matt enco.
2. Robyn: Body
Talk Trilogie
2010 was ongetwijfeld hét jaar van deze Zweedse duizendpoot.
Alhoewel de plannen onderweg wat werden gewijzigd: in plaats van
drie afzonderlijke albums bracht ze uiteindelijk twee EP’s uit en
werd de dolle rit afgesloten met een langspeler die deze vorige
bundelde en er nog wat heerlijk nieuwe nummers tegenaansmeet.
Perfecte geconstrueerde dancepop, oprechte lyrics en opwindende
beats. Wie erbij was in de Botanique weet dat 2010 niet anders dan
een voorbode kan zijn van more great things to come voor
Robyn.
3. Kanye West: My
Beautiful Dark Twisted Fantasy
Wij zijn persoonlijk niet helemaal thuis in de hip hop-wereld. Of
toch niet zo doorwinterd als sommige van de collegas. Als een
album zo unaniem enthousiast wordt onthaald als Kanye’s laatste
worp kan je er als muziekrecensent echter niet omheen: je moet het
gewoon eens beluisteren. We hebben vervolgens – eerlijk waar – naar
niet veel anders meer geluisterd. ‘My Dark Twisted Beautiful
Fantasy’ fascineert van begin (die intro en Nicki Minaj’s heerlijke
accentjes!) tot einde (een remix van Bon Iver!) en staat daartussen
vol met verrassende, clevere én aanstekelijke tracks. Zeer sterke
tour de force!
4. Avi Buffalo:
Avi Buffalo
Leukste verrassing van het jaar, deze piepjonge Californiër
luisterde flink naar The Shins en Belle & Sebastian, versierde
een contract bij Sub Pop Records en bracht een heerlijke
indie-plaatje uit dat hij persoonlijk kruidde met vrolijke
kwinkslagen, zoete melodiëen en warme lyrics. We bestempelden het
in juli al als ‘dé lyric van de zomer’ maar ‘you are tiny and your
lips are little pieces of bacon’ is toch wel het allerliefste wat
we in 2010 in ons oor gefluisterd kregen.
5. Vampire
Weekend: Contra
2010 begon razend als het op nieuwe muziek aankwan: halfweg januari
vuurden onze favoriete New Yorkers hun felgeanticipeerde tweede op
de wereld af. Nog meer vinnige deuntjes, scherpe én slimme lyrics,
een scheutje hip hop met ‘Giving Up The Gun’ en een succesvolle
uitstap naar het land der dromerige ballads – ‘I Think UR A
Contra’. Vampire Weekend verraste niet, maar stelde zeker en vast
ook niet teleur.
6. Laura Marling:
I Speak Because I Can
Persoonlijk misschien wel de plaat waar we in 2010 het meest naar
uitkeken: La Marling is duidelijk gegroeid en toont op haar tweede
worp dat ze volwassener en standvastiger is geworden, wat zich uit
in nog sterkere songs en een creatiever gebruik van arrangementen
en instrumenten. Op ‘I Speak Because I Can’ treedt haar
begeleidingsband ook meer op de voorgrond, wat de sound alleen maar
ten goede komt. Een straffe madam waar we nog héél veel van mogen
verwachten.
7. The Arcade
Fire: The Suburbs
Het heeft ons iets langer dan de rest van de muziekwereld gekost om
mee te zijn met ‘The Suburbs’, maar eenmaal we het voorstedelijke
universum van Arcade Fire ingezogen waren was er geen weg terug.
Zestien prachtnummers lang nostalgische heimwee naar het spelen in
bomen, het wachten op brieven van de pennenvriendjes en het
terugverlangen naar tijden waarin jobs niet bestonden en geld geen
probleem was. De arrangementen zijn subtieler geworden, The Arcade
Fire volwassener. En wij ook een beetje.
8. Beach House:
Teen Dream
Al van bij de allereerste tonen van het immense prachtige ‘Zebra’
krijgen we de rillingen, koud of warm, daar zijn we nog niet
helemaal uit. Maar ‘Teen Dream’ doet iets met een mens. Het album
is prachtig van begin tot einde en Victoria Legrand mag want ons
betreft avond na avond ‘Lover of Mine’ in ons oor komen zingen voor
we in slaap vallen.
9. Marina and The
Diamonds: The Family Jewels
In maart vroegen we ons nog (zeer terecht) af of de
houdbaarheidsdatum van dit album niet na een paar maanden vervallen
zou zijn. De glamoureuze synthpop van Marina Diamandis bleef ons
echt entertainen, tot in putje winter. Niet alle nummers op deze
plaat zijn even sterk, maar diegenen die eruit springen –
‘Shampain’, ‘Obsessions’, ‘Hermit The Frog’, ‘Mowgli’s Road’ – zijn
zo perfect aanstekelijk dat er geen dag voorbij ging of er spookte
eentje door ons hoofd. ‘Hollywood’ is wat ons betreft ook dé single
van het jaar. We love Marina.
10. Big Boi – Sir Licious Left Foot: The Son of Chico
Dusty
Zonder twijfel het leukste en meest catchy album van het jaar.
Witty, geil, vette beats en over de gehele lijn supercool. Hip hop
zoals we het graag hebben, allemaal net dat tikkeltje kruidiger
door de tekenende stem van Big Boi en onmogelijk om stil op te
blijven zitten. It’s the son of Chico Dusty must be West-Savannah
baaad.
Hadden het vast gehaald indien we er wat meer naar hadden
geluisterd: Deerhunter: Halcyon Digest, Twin Shadow:
Forget, Cee Lo Green: The Lady Killer, Marnie Stern: Marnie Stern,
Bruce Springsteen: The Promise, LCD Soundsystem: This Is Happening,
Warpaint: The Fool en Magic Kids: Memphis.
Eervolle vermeldingen: Wild Nothing: Gemini, Kate
Nash: My Best Friend Is You, Allo Darlin’: Allo Darlin’, The New
Pornographers – Together , The Gaslight Anthem: American Slang,
Rihanna: Loud, Zola Jesus: Stridulum EP, Belle & Sebastian:
Write About Love en Best Coast: Crazy For You.
Teleurstellingen: de laatste albums van Los
Campesinos! en Magnetic Fields.
Songs (in volledig willekeurige volgorde):
Marina and The Diamonds – Hollywood, Cee Lo Green – Fuck You, Kanye
West ft. Jay Z, Rick Ross & Nicki Minaj – Monster, Hot Chip – I
Feel Better, The National – Terrible Love, Big Boi ft. T.I. &
Khujo Goodie – Tangerine, Avi Buffalo – Summer Cum, The Arcade Fire
– We used to wait en Far East Movement – Like a G6.
Concerten: Vorig jaar omvergeblazen door
Springsteen, dit jaar mocht Leonard Cohen hetzelfde doen. Drie van
de meest intense uren van mijn leven, zonder twijfel. Ook briljant:
The National op Pukkelpop en in de A.B., Wolf Parade in de
Botanique.