Wat zullen we ons van het muzikale jaar 2010 herinneren? Dat dubstep zichzelf in de mainstream nestelde? Dat Lady Gaga heelder sportpaleizen vol kreeg? “Barbara Streisand”? Misschien toch maar best via deze tien onderstaande platen; hieronder staat alles wat ons verder dan dit jaar alleen zal bijblijven.
- Kanye West :: My Beautiful Dark Twisted Fantasy West oversteeg eindelijk zijn eigen egotripperij om de muziek die hij altijd in zich had uit zijn mouw te schudden. Geen enkele plaat racete dit jaar zo hard van het ene hoogtepunt naar het andere; geen enkele plaat was zo persoonlijk en toch zo ambitieus allesomvattend. Geen enkel album hebben we zoveel grijsgedraaid. Believe the hype.
- Flying Lotus :: Cosmogramma Meesterwerk #2 van 2010. Cosmogramma klinkt als de ultieme synthese van Steven Ellisons omnivorenwerk: waanzinnig vooruitstrevende composities in een onontgonnen middenveld tussen elektronica en hiphop, gegoten in een onooglijk strakke hutsepot van beats. Dit is dansen met het hoofd.
- Deerhunter :: Halcyon Digest Deerhunters meest toegankelijke plaat was achteraf gezien misschien hun meest gedurfde: klonk het op eerste gehoor meteen als een klassieker in wording, dan onthulden die brave nummers bij elke luisterbeurt steeds meer van hun geheimen. Geduld was nog nooit zo’n mooie deugd.
- Four Tet :: There Is Love In You Folktronica, zegt u? There Is Love In You is Kieran Hebdans meest complete plaat tot nu toe, net zo goed als Rounds maar diverser: de dubstep van maatje Burial en de jazz die hij met Steve Reid maakte, zijn volwaardige evenknieën.
- Pantha Du Prince :: Black Noise Verfijnde Duitsers, ze bestaan wel degelijk. Hendrik Weber is de naam, Black Noise het heerlijk subtiele geluidsdeken met stekeltjes, waarop hij stompzinnige techno injecteert met het soort zachtaardige ambient dat je verwacht van een plaat met zo’n hoes.
- Liars :: Sisterworld Hun nieuwste werd omschreven als hun “L.A.-plaat”, en dat klopt: het is zeker niet Liars’ beste, maar Sisterworld is net zo schizofreen, gewelddadig en adembenemend als de stad der Engelen waarin de plaat geboren is.
- Janelle Monae :: The Archandroid Een R&B-plaat gebaseerd op de filmklassieker Metropolis, waarbij in drie suites van exuberante geluiden muzikanten de wereld van buitenaardse wezens moeten redden? Geen idee hoe zoiets kan werken, maar dat doet het toch. Monae springt heerlijk swingend van genre naar genre op het beste conceptalbum van zijn soort sinds Sign O’ The Times.
- Balthazar :: Applause Een Kortrijkse les in popefficiëntie. Balthazars debuut probeert het met een eigen smoel, waarbij heerlijke popnummers gedemonteerd worden tot hun naakte essentie; het levert elf melancholische parels op. Veelbelovend.
- Sleigh Bells :: Treats Optelsommetje: wat krijg je als je metalige überriffs, de hooks en zanglijntjes van bubblegumpop uit de jaren ’60 en adolescente pose in de blender gooit? Een geweldig smakelijke brok pokkeherrie. Treats is zo catchy en recht in het gezicht dat het haast lachwekkend wordt. Maar tegelijk is het toch zo opwindend, meneer.
- Big Boi :: Sir Luscious Left Foot… The Son Of Chico Dusty Of hoe een uitgesteld album niet alleen ongedateerd maar ook tijdloos kan zijn.
Big Boi stuwt de retrogeluiden uit de recente funk- en hiphopgeschiedenis ver de toekomst in, en bewijst op dit debuut eindelijk dat er wel degelijk twee leden in OutKast zitten.
Geraakten er net niet bij:
11. Yeasayer :: Odd Blood
12. Das Racist :: Shut Up, Dude / Sit Down, Man
13. Beach House :: Teen Dream
14. Swans :: My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky
15. Caribou :: Swim
16. LCD Soundsystem :: This Is Happening
17. Avey Tare :: Down There
18. The Walkmen :: Lisbon
19. Gold Panda :: Lucky Shiner
20. Gorillaz :: Plastic Beach
De beste songs waren van Kanye West (“Runaway”), Caribou (“Odessa”), Big Boi (“Shutterbugg”), Hot Chip (“One Life Stand”) en Yeasayer (“Ambling Alp”); de beste liveplaat was dan weer Angles :: Epileptical West. Teleurstellingen waren er jammer genoeg ook: No Age, The National, M.I.A. en Arcade Fire kregen overal lof toegezwaaid. Wij moesten er hooguit een klein beetje van in onze mond braken. Dan vermelden we liever grote beloften James Blake en Tyler, The Creator, en stiekem ook wel Die Antwoord voor grappigste videoclip (“Enter The Ninja”), meest complexloze plaat ($o$) en beste optreden (Pukkelpop) van het jaar. Andere uitstekende concerten zagen we bij onze vaste afspraak met NoMeansNo (STUK), met Shellac én The Ex (KC België), Flying Lotus (Pukkelpop), Liars (Botanique), Balthazar (Het Depot) en Yeasayer (alle drie keren op Belgische bodem). Ook de reünie van Pavement en het zweterige afscheidsfeestje van LCD Soundsystem (beiden in de AB) konden we best smaken.
