Zopas verklaarde James Murphy dat This Is Happening wat hem betreft het laatste album van LCD Soundsystem zal zijn. Dat valt gezien de livereputatie van de band te betreuren, maar anderzijds zijn de meeste genre- en generatiegenoten al een tijdje anoniem het decor in gesukkeld en leken er ook niet zoveel mensen op een derde album van James Murphy en zijn band te zitten wachten.
Weet u nog hoe de danspunkfunk alles ging veranderen? Een jaar of vijf geleden was dat. Vanuit Gent deden de Dewaele-broertjes hard hun best om dansmuziek, humor, rock en vuiligheid tot een geheel te smeden. Ze lieten zich daarvoor echter geen beetje inspireren door de heer James Murphy die als producer van het alweer vrolijk vergeten doch geweldige Echoes van The Rapture en platenbaas van het New Yorkse DFA het mooie weer maakte. Hij had enkele jaren eerder met hobbygroepje LCD Soundsystem het geinige en volstrekt ironische "Losing My Edge" op een12" geperst. Een deun waar het nog steeds leuk op dansen/grinniken/droogjes-meeknikken-van-op-een-veilige-afstand-is, al naargelang hoe serieus we onszelf op dat moment nemen.
Maar wat we zeggen wilden: wij waren daar, toen LCD Soundsystem de rockers leerde dansen in de Pukkelpopse dancehall en lieten geen moment onbenut om u dat even en passant te melden toen het zweetdruppels regende in de AB en James Murphy maniakaal ’yeah’ blééf brullen in zijn microfoon. Om daarna zelfvoldaan te vragen of u de post-ironische verwijzing naar die allereerste single begrepen had. Uiteraard.
We halen dat alles even aan om u en de jeugd er even aan te herinneren hoe immens hip het wat onhip uitziende LCD Soundsystem en frontman ooit waren. Maar — alvast onze excuses voor de nu volgende grap — James Murphy is zijn edge kwijt. Zou het niet zo hard blijken uit ’s mans nieuwste album, we lieten die idiote opmerking met opgetrokken neus aan de gevestigde pers. Maar This Is Happening is helaas erg matig. Debuutalbum LCD Soundsystem was nog een splinterbom aan dansvloerkrakers en opvolger Sound Of Silver bleek een langzaam openbloeiend meesterwerk dat meeslepend, funky èn cheesy was. Op dit derde album blijkt dat het verhaal van LCD Soundsystem op die twee albums grotendeels verteld was.
Het album opent triomfantelijk met "Dance Yrself Clean", dat de luisteraar met koebellen, een warm achtergrondkoortje en een geinig synth-riedeltje lokt om na drie minuten open te barsten tot een soort donkere electrotrack die we veeleer van The Knife verwachten. Smeriger klonk LCD Soundsystem nooit en het is allicht een van hun beste songs. Het venijnige "You Wanted A Hit" charmeert als het funkiër broertje van "Losing My Edge" en "Pow Wow" is het soort langgerekte disco-freak-out dat live het dak eraf zal jagen.
Maar al te veel klinkt This Is Happening alsof we het al eens eerder hoorden. "Drunk Girls" is weliswaar een dijk van een single die naadloos aansluit bij "Daft Punk Is Playing At My House", "Movement" en "North American Scum", maar ook niet meer dan dat. "One Touch" gaat dan weer minstens tien kanten te veel uit. "All I Want" klinkt zelfs vervelend (en het gitaarlijntje is van Manic Street Preachers gepikt) en "Somebody’s Calling Me" heeft net iets te dicht bij Iggy Pop’s "Nightclubbin’" gelegen.
Vergis u echter niet. LCD Soundsystem is in de eerste plaats een dance act wiens muziek dan ook vooral in de buurt van een dansvloer of festivalweide smaakt. Het is weinig acts gegeven om dergelijke muziek ook in de huiskamer boeiend te houden. Daft Punk, Underworld, Chemical Brothers, Orbital, The Prodigy: het zijn geen van alle bands die bekend staan voor hun memorabele albums. Met This Is Happening heeft LCD Soundsystem voor de eerste maal een echt danceact-album afgeleverd: drie songs lang boeiend als je niet aan het schoonmaken of feesten bent. Het zou dan ook geen echt drama zijn als dit het laatste LCD Soundsystem-album wordt. Al verwelkomen we met plezier nieuwe singles als "Dance Yrself Clean" en mag de band de komende jaren ’s lands concertzalen en festivalterreinen op stelten blijven zetten.
