Verrassingen bij de vleet het afgelopen jaar. De ene supergroep na de andere dook op, ergens daarboven werd besloten dat het liedje lang genoeg had geduurd voor een zekere Michael Jackson, en Animal Collective werd een popgroep — nu ja, toch bijna. Wij trokken ons weinig aan van al die heisa en vonden de volgende tien pareltjes tussen de stortvloed platen uit 2009.
- Lyenn :: The Jollity Of My Boon Companion
Nooit gedacht dat een Belgische plaat de top van ons lijstje zou sieren, maar ere wie ere toekomt, de Brusselaar Lyenn heeft een klassieker in spe gemaakt. Met behulp van een indrukwekkende rits muzikanten (waaronder Marc Ribot) maakte deze Brusselaar de beste (debuut)plaat van het jaar, badend in een wondermooi anderwerelds sfeertje waar ook Tom Waits of Mark Hollis wel eens vertoeven. - Do Make Say Think :: Other Truths
Do Make Say Think is een band die al vijftien jaar exact doet wat er van hem verwacht wordt, en slaagt er vooralsnog maar niet in om teleur te stellen. Postrock is dood, maar Other Truths toont dat er nog heel wat ligt te smeulen in de assen. - Raekwon :: Only Built 4 Cuban Linx Pt. II
Eerlijk gezegd, wij hadden Raekwon’s lang aangekondigde sequel op zijn klassieker uit 1995 al afgeschreven nog voor we er iets concreets van hoorden. De harde beats, kleurrijke raps en het verbazingwekkend coherent geheel van deze plaat bliezen ons echter van onze sokken en zorgden voor de indrukwekkendste comeback en veruit de beste hiphopplaat van het jaar. - Dirty Projectors :: Bitte Orca
Soms hebben wij nog wel wat last van stotteren. Niets om beschaamd over te zijn, bewijst David Longstreth met deze stuiterende plaat waarbij indiepop aan ontwrichte R&B gekoppeld wordt, met behulp van niet veel meer dan drums, gitaar en twee bijzonder begaafde zangeressen. - Ben Frost :: By The Throat
Ben Frost haalde zijn bulldozer nog eens uit de kast en kwam nog wat elektronische conventies platwalsen met zijn vijfde langspeler. Dat mag u vrij letterlijk nemen, want ‘s mans muziek is zowat het equivalent van een requiem opgevoerd in een instortende steenkoolmijn. Noise klonk zelden zo mooi. - Scott Matthew :: There’s An Ocean That Divides And With My Longing I Can Charge It With A Volta That’s So Violent To Cross It Could Mean Death
Langste en meest poëtische titel wint hij er al mee, maar ook een award voor beste album van het jaar is niet veraf. Scott Matthew schrijft mooie luisterliedjes in aloude singer/songwriter traditie waarbij vooral de spaarzame arrangementen en de opvallende stem van Scott Matthew in het oog springen. - Tortoise :: Beacons Of Ancestorship
Nog een comeback, en wat voor een! Vijf jaar na het eerder makke It’s All Around You keert Tortoise terug met een album dat uitgebreid refereert aan hedendaagse ontwikkelingen in de experimentele hiphopscene, zonder haar muzikale roots daarbij te vergeten. Zeer veelzijdige plaat die vooral een springlevende band toont na al die jaren. - Yppah :: They Know What Ghost Know
Shoegaze en triphop een vreemde combinatie? Niet volgens Yppah, een jonge Mex-Tex die ronkende stofzuigergitaren koppelt aan stevige breakbeats waar de oude DJ Shadow trots op zou geweest zijn. - The Antlers :: Hospice
Conceptplaten kunnen alle kanten uit gaan, van bombastische meesterwerken tot totaal gefaalde probeersels die teveel verwikkeld geraken in hun eigen verhaal. Hospice laat zien hoe het moet met een meeslepend album waarbij nog net genoeg aan de luisteraar wordt over gelaten. Deprimerend, maar o zo mooi. - Alamaailman Vasarat :: Huuro Kolkko
We hoorden al even niets meer van DAAU, maar om dat gemis op te vangen springt Alamaailman Vasarat in het vacuüm. Steviger, venijniger en soms zelfs wat gedurfder dan onze eigen Belgische trots, klinkt deze band vooral als een op hol geslagen zigeunerpiratenwhiskyorkest. Of zoiets. Kwaliteit is het alvast.
Op concertvlak werden we vooral overdonderd door de samenwerking tussen AKA Moon en Baba Sissoko’s Tama-Orkest (Vooruit). Ook van Do Make Say Think (De Kreun), Andrew Bird ( Vooruit, organisatie Democrazy), de Check The Rhyme Tour (Vooruit, organisatie Democrazy) en Marc Ribot & Ceramic Dog (Vooruit), konden onze oren mateloos genieten. Voor het volgende jaar houden wij vooral onze oren gespitst voor nieuw werk van A Silver Mt. Zion, Jaga Jazzist en The Roots, maar hopen wij ook nog een paar keer verrast te worden. Laat maar komen, dat nieuw decennium!
