We Rock Like Girls Don’t :: How Dit It Get To This

Het nieuwe luidruchtige gezelschap dat je verondersteld wordt te aanbidden, is We Rock Like Girls Don’t. Het Brits vrouwenduo maakt oorverdovende, smerig klinkende powerrock en wordt daarvoor zowat overal aan de borst gedrukt. Maar is het gezelschap echt al die aandacht waard?

Wie een potje googlet naar We Rock Like Girls Don’t stoot geregeld op dezelfde twee namen: PJ Harvey en Queens Of The Stone Age. Op zich geen slechte combinatie, zoals de laatste Desert Sessions bewees, maar daarom lost How Did It Get To This de verwachtingen die op basis van die referentiepunten geschapen worden nog niet in. We Rock Like Girls Don’t komt weliswaar met hetzelfde overrompelende geluid aanzetten als Queens Of The Stone Age op Songs For The Deaf en zangeres Ros Cairney mag dan wel klinken als PJ Harvey op speed, dat volstaat nog niet om van een memorabel debuut te spreken.

Eerder is We Rock Like Girls Don’t een upgrade van bijvoorbeeld L7 en hoeveel impact heeft die band uiteindelijk op de muziekwereld gehad? Helaas voor We Rock Like Girls Don’t ziet het er voor hen, op basis van hun recent uitgebrachte debuutplaat, niet veel beter uit. Nochtans is How Did It Get To This geen echt slechte plaat. Het album mist gewoon wat cruciale guts en heeft een drumklank die zo verschrikkelijk is dat je je afvraagt of er effectief een drumstel in het spel is dan wel enkele vuilnisemmers die het duo in een steeg achter de studio heeft gevonden. Jawel, als u nu aan St. Anger denkt, dan heeft u een idee.

Het sterkst staat We Rock Like Girls Don’t wanneer de nonsens en de drieakkoordentrash van de band hand in hand gaan. “I Just Wanna Stick My Head In The Bass Drum” is dan ook het soort track waarvan er op deze plaat eigenlijk te weinig zijn: to the point, overweldigend, compromisloos én boeiend. Vooral wat dat laatste betreft gaat We Rock Like Girls Don’t nogal eens de mist in. “Queen Of Heavy Metal” is, in tegenstelling tot wat zijn titel doet vermoeden, een track van dertien in een dozijn die zichzelf probeert recht te houden met een al even afgezaagde drumroffel.

Ontgoocheld in dit debuut? Welja, toch een beetje. Je nieuwsgierigheid wordt gewekt door een prikkelende groepsnaam, de titel van het debuut spreekt tot de verbeelding en de hoesfoto lijkt, Bleach in gedachten, aan te sluiten bij een traditie van fijne punkrockplaten met behoorlijk wat potentieel. En dan blijkt het resultaat de middelmaat amper achter zich te kunnen laten. Jammer noemen we zoiets. Hopelijk weet de band op het podium beter te overtuigen.

Op 24 september speelt We Rock Like Girls Don’t in Zigzag in Merksplas.

Distort

verwant

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in