Er is lef voor nodig om je debuut High Speed Killer Ride te dopen. Het risico dat zo een titel je als een boemerang in het gezicht zal knallen, is niet gering. Maar, aan de andere kant: wie niet waagt, blijft maagd. Waxdolls heeft de gok gewaagd en komt er mee weg: High Speed Killer Ride past perfect in het gat tussen Nid & Sancy en Soulwax.
Waxdolls, een naam die je overigens interpreteert zoals je dat zelf wilt, is een Gents duo dat van het maken van stomende electro zijn missie gemaakt lijkt te hebben. In een oud interview ontkennen Wim Slabbinck en Lieven Dermul dat ze een electro-act zijn, maar wie naar hun debuutplaat High Speed Killer Ride luistert, weet wel beter. Dit is immers aanstekelijke stuff die de elektrische geladenheid heeft van de beste electro en bij momenten de energie van de betere punkacts.
Met een dergelijke combinatie vis je uiteraard in dezelfde vijver als het onvolprezen Nid & Sancy, wat al te horen was in vooruitgestuurde single "Spoiled Rich Bitches". Waxdolls is niet vies van enige smeerlapperij in zijn muziek, zeker niet als dat kan gebeuren met behulp van verdomd aanstekelijke ritmes. En wie zijn wij om daar dan iets op tegen te hebben? Want een nummer als opener "Favorite Girl" dat, net als The Subs, in zijn intro een paringsdans uitvoert met trance om even later open te bloeien tot een overdonderende stamper, daarvoor gaan wij op slag voor de bijl.
De andere invloed die hoorbaar aanwezig is op High Speed Killer Ride is Soulwax. Gezien wat die band de afgelopen jaren bereikt heeft, hoeft het niet te verbazen dat echo’s van de broers Dewaele langzaam maar zeker beginnen door te sijpelen bij een nieuwe generatie artiesten. Het enige dat eigenlijk verbaast, is dat het niet veel eerder en veel opvallender gebeurde. "15 Minutes" laat anders wel duidelijk horen waar het de mosterd vandaan heeft. Het nummer klinkt als een door Soulwax — in zijn Nite Versions gedaante — op volle kracht gespeelde mokerslag.
Daarnaast lijkt het duo niet vies van een retrogeluid op tijd en stond. De synths waarmee "Step-Down" de plaat afrondt, klinken als de meest prille elektronische muziek, geüpdatet naar nu. "Step-Down" dan weer, klinkt heel erg hier en nu, maar straalt tegelijk een soort tijdloosheid uit die zelden opgemerkt wordt bij fonkelnieuwe platen. En dan is er nog "Chips", dat trekt en sleurt aan het tempo en een spanning oproept die doorgaans eerder in de slaapkamer dan op de dansvloer verwacht kan worden.
Zijn we daarmee klaar met het afsteken van de loftrompet? Neen hoor, alle tien de tracks op dit debuut zijn eigenlijk een vermelding waard. Waxdolls heeft met High Speed Killer Ride een plaat gemaakt die zijn naam volledig waar lijkt te maken. Maar hoe in our face dit album ook is, het gevoel dat je het allemaal al eens eerder gehoord hebt, valt niet te ontlopen. Dus: of je omarmt High Speed Kiler Ride zorgeloos als een meeslepende en opzwepende electrotrip, of je gaat zitten, kniezen over het gebrek aan vernieuwing op de eersteling van Waxdolls. Wij raden ten stelligste optie één aan.
