De Staat heet het nieuwe wonderkind van de Nederlandse rock-’n-roll te zijn. Helaas is daar op debuut Wait For Evolution weinig of niets van te merken. De eersteling herbergt weliswaar links en rechts een goed idee, maar mist heel wat bevlogenheid en overtuigingskracht.
"Meest veelbelovende band voor 2009." "Het Nederlandse antwoord op Queens Of The Stone Age". Als het over De Staat gaat, zijn lofuitingen niet van de lucht. Het vijftal, dat zijn huidige vorm kreeg in het najaar van 2007, klinkt afgaand op zijn debuut inderdaad veelbelovend. Maar een antwoord op Queens Of The Stone Age? Sjonge.
Wel goed, met een beetje fantasie had "The Fantastic Journey Of The Underground Man" niet misstaan op Era Vulgaris, een plaat die schromelijk tegenvalt in vergelijking met de andere platen van de Queens. Maar goed. "Fantastic Journey" is daarnaast ook een best catchy single die prima geschikt lijkt voor het uitvoeren van onzedige dansen. En kan De Staat afgerekend worden op referenties die hen door anderen opgekleefd zijn? Neen toch?
Vooruit dan maar: De Staat ìs een veelbelovende band, maar of ze die belofte zullen waarmaken, is maar de vraag. Daarvoor lijkt Wait For Evolution immers niet genoeg ballen te hebben en te veel te teren op halve ideeën. De intro van het titelnummer klinkt bovendien ronduit onnozel en wanneer het nummer ein-de-lijk uitpakt met een rif die naam waard, heb je als luisteraar al lang een nieuwe cd uitgezocht.
Die kritiek gaat voor heel Wait For Evolution op. "Ja, dit klinkt wel goed", ben je bij zowat elk nummer geneigd te zeggen, om daar vervolgens een ’maar’ achter te gooien. En dan weet je hoe laat het is. "Habibi" klinkt bijvoorbeeld best groovy, maar hangt met haken en ogen aan elkaar, "We’re Gonna Die" doet vervolgens een poging op frivole wijze stevig Russische gezang te verzoenen met folky bluesgitaren, maar mist de bezieling die je bij zulke muziek verwacht.
En zo kunnen we bij elk nummer wel een reden opnoemen waarom het eronder is in plaats van erop. Dat algemeen gevoel van middelmaat valt waarschijnlijk nog het best samen te vatten als: flauw. Als dit een demo was geweest, was er niets aan de hand. Dan volstond de hoop dat de band tegen het uitbrengen van het debuut het gaspedaal gevonden zou hebben. Jammer genoeg is dit de debuutplaat en is het kwaad geschied. Hopelijk weet De Staat tegen zijn volgende plaat dan ook de ideeën beter te kanaliseren en ze met een dosis passie op te nemen. Want met een oké single alleen, red je het niet.
