We willen nu niet pochen, of misschien toch een beetje, maar in ons
behoorlijk prille leventje hebben wij reeds kleppers als R.E.M,
Pearl Jam, Foo Fighters en zelfs een ouwe glorie als Deep Purple
van jetje zien geven. Zéér straf allemaal. Toch blijft er slechts
één optreden met drukletters in ons geheugen gekrast: Triggerfinger
op Novarock 2007. Zelden zo hard met onze voeten gestampt. Drie
vervaarlijke ogende Vlamingen die hun platenkast recycleren zonder
dat het ook maar één keer déjà entendu wordt, een
platenkast die overigens bulkt van het soort hardrock waardoor uw
met een midlifecrisis worstelende vaders zich een Harley Davidson
aanschaffen, en waarvan u het gewoon bijzonder warm krijgt.
Sinds deze oude rockers in 2004 met hun debuutplaat het rock’n
rollbeest in iedere Vlaming deed kraaien van plezier, zijn
zanger/gitarist Ruben Block, gitarist Paul Van Bruysteghem en
drummer annex beest Mario Goossens er alleen maar met rasse
schreden op vooruitgegaan. Menige festivaltent bliezen ze
moeiteloos op hun kop – u herinnert u zich vast nog hun passage op
de weide van Werchter. Vorig jaar was er na 3 jaar stilte de puike
concertregistratie Faders Up! Live,
België’s hoogsteigen antwoord op QOTSA’s Over the Years and
through the Woods, met een versie van PJ Harveys ‘Angelene’
die ons keer op keer doet bibberen en beven. Hoe sterk we die plaat
ook mochten vinden, het bleef niets meer dan een veredeld
zoethoudertje in afwachting van de volgende langspeler, waarvoor de
verwachtingen steeds hoger gespannen werden.
Of ‘What Grabs Ya?’ ook daadwerkelijk een waardige tweede is? Wat
ons betreft zeer zeker, maar het is niet onwaarschijnlijk dat
enkele fans op hun honger blijven teren, want wat je te horen
krijgt kon je nooit verwachten. Net zoals Millionaire na het
schizofrene ‘Outside The Simian Flock’ met het haast satanische
Paradisiac
uitpakte, gooit ook Triggerfinger het op hun tweede over een andere
boeg. Waar ‘Triggerfinger’ een riffestijn was, is ‘What Grabs Ya?’
een trip, een odyssee door de nachtmerries van een zieke geest, en
een angstaanjagend sterke plaat. Het moet een helse klus geweest
zijn om een single van dit album met zero hit quality te
plukken. Wie echter buiten de lijntjes van de Afrekening kijkt,
heeft er bij deze een héél erg vette kluif bij.
50 minuten lang vertoef je in je eigen universum. ‘What Grabs Ya’
wordt op gang geschoten door het furieuze ‘Short Term Memory Love’,
en nog voor je goed en wel bekomen bent van dit stomende begin
worden de duimschroeven met ‘First Taste’ nog wat harder
aangedraaid. We zijn amper een dikke 6 minuten ver en we zijn al
vergeten dat we hier te lang op hebben moeten wachten. Point of
no return is ‘Scream’, meer anger management dan
song, maar probeer je dat tijdens het wilde headbangen maar even te
herinneren. Intussen ben je al volledig murw geslagen door de
mokers die Ruben Block uit z’n gitaar perst, en net wanneer ‘All My
Floating’ de deur naar de normale wereld op een kiertje zet, krijg
je ze met de ‘What Grabs Ya’ nogal onzacht tegen de neus gegooid.
Geen ontsnappen mogelijk, en waarom zou je dat eigenlijk proberen?
Dit is verdomd verslavend spul!
http://www.myspace.com/triggerfingertheshooters
