Van de Mexicaanse thrashmetal-scène naar akoestische flamenco-rock.
Rodrigo Sanchez en Gabriela Quintero – Rodrigo y Gabriela voor de
vrienden – hebben oftewel een fantasierijk marketingteam achter hen
staan, oftewel zijn deze muzikale duizendpoten onwrikbaar hun Route
66 blijven volgen op zoek naar een concept waarin ze hun ei
volledig kwijt konden. Het akoestisch benaderen en herinterpreteren
van zowel oude wereldmuziek als rock- en metalsongs: de band
Rodrigo y Gabriela werd geboren! De Mexicaanse prairie zag zich
ingewisseld voor het grauwe Dublin, waar ze de legendarische John
Leckie tegen het lijf liepen, bekend van zijn werk met Simple
Minds, Radiohead, New Order en Muse. Hun
samenwerking resulteerde in dit eponiemalbum.
Noem hen de White
Stripes van de flamenco of de Metallica van de akoestische
gitaar, dit vingervlugge duo doorstaat alle vergelijkingen zonder
moeite. Hun eigenzinnige manier bij het benaderen van muziek – of
dit nu flamenco, metal of een ballad is – slaat menig muzikant en
criticus met verstomming. Hun album is, met uitzondering van
Metallica-cover ‘Orion’, dan ook volledig live opgenomen, en bevat
niets anders dan 2 gitaren. De vrouwelijke helft neemt de
ritmische begeleiding en percussie voor haar rekening, terwijl
Rodrigo improviseert op de melodie, het ene thema na het andere
aansnijdt en aan de lopende band virtuoze solo’s en ellenlange
fingerpickings uit zijn mouw schudt.
De voortdurende interactie tussen beide leden valt al meteen op in
openingstrack ‘Tamacun’, dat een aanstekelijke riff bevat die in
verschillende vormen en toonaarden terugkomt doorheen de hele song.
Na het eerste middenstuk neemt Gabriela’s begeleiding het echter
over en speelt ze een bridge van formaat, die dan weer wordt
overgenomen door de melodie. Het merendeel van de songs is volgens
die beurtrol opgebouwd en eens men deze structuur doorheeft, kan de
gedachte opborrelen dat alle songs erg aan elkaar verwant zijn.
Waar de creativiteit op muziektechnisch vlak een uitmuntend niveau
bereikt, zouden Rodrigo en Gabriela toch wat inventiever mogen
omspringen met de opbouw van hun songs.
Het tweede nummer op de plaat, ‘Diablo Rojo’ is geinspireerd op een
rollercoastertrip in Denemarken en is dan ook de perfecte
soundtrack bij de talloze loopings en voortdurende wisselingen in
ritme en tempo. Het nummer ademt hevigheid en ontvlambaarheid uit,
net als ‘Vikingman’, een nummer dat ze opdroegen aan een dakloze
die hen aanspoorde om als straatmuzikant hun muziek te verspreiden.
De invloeden van Terra Acida, hun vroegere thrashmetalband, zijn
hier duidelijk hoorbaar en het is een vreemde ervaring om zulke
songs eens op akoestische gitaren te horen. Ook ‘Satori’ is
duidelijk uit het zelfde hout gesneden, maar doet wat denken aan
10.000 Days
van Tool: heerlijk verleidelijke rock met een stevige hoek af.
‘Ixtapa’, een van de topsongs van het album is een ode aan hun
lievelingsstad in Mexico. Soms bekoorlijk, bruisend en charmant,
maar ook gemeen, bedrukkend en triest. Tevens het vermelden waard
is de bijdrage van zigeunerviolist Roby Lakatos, die de sfeer van
het nummer naar een hoger niveau tilt.
Rodrigo en Gabriela staan bekend om hun alternatieve covers van
‘all time classics’. Zo verbouwen ze ‘Orion’ van Metallica tot een
bescheiden rocknummer, dat langzaamaan verglijdt in een
countryachtige apotheose van eindeloze solo’s. Zo herwerkten ze
ook het legendarische ‘Stairway to Heaven’ van Led Zeppelin. Waar
het origineel in het begin nog min of meer wordt nagevolgd, gaat
Rodrigo na enige tijd toch over naar een catchy flamenco-freestyle
stijl, waar hij al zijn kunsten uit de kast haalt en het nummer
doet eindigen met een finale die rockt dat het niet mooi is.
In de prachtig uitgevoerde albumhoes zit een extra dvd, die de
geschiedenis van de band behandelt, enkele puike live-versies bevat
en een tutorial om net zo’n begenadigd gitarist te worden als dit
duo. Resultaat gegarandeerd!
Met hun verduiveld aanstekelijke en zinderende mix van latinmuziek,
hun rock- en metalverleden en virtuoze gitaartechniek, hebben
Rodrigo y Gabriela een puike plaat afgeleverd. Het gevoel dat er
twee Mexicaanse wonderkinderen live in je radio aan het jammen
zijn, moet al doorslaggevend genoeg zijn om deze plaat stante pede
in huis te halen.
http://www.rodgab.com
http://www.myspace.com/rodrigoygabriela
