Century Media, 2007
Roert den trom! Steekt den bazuin! Scherpt uw zwaard en sluit
vrouwen en dochters op! Turisas is wedergekeerd. Na hun debuutalbum
‘Battle Metal’, dat als een bom insloeg, brengen ze met ‘The
Varangian Way’ een opvolger uit. Kenners van geschiedenis onder ons
zullen hier hoogstwaarschijnlijk wel een verwijzing naar de
‘Varangian Guard’ in kunnen zien, de Noorse en Keltische huurlingen
die eeuwenlang de Byzantijnse keizers tot der dood hebben
beschermd. Dit album gaat dan ook over een jongen die deze reis
aanvat. Een reis die begint in het Hoge Noorden en die via onder
andere de Wolga en de Zwarte Zee uitmondt in Constantinopel. Iedere
halte, of ieder belangrijk stuk van de reis wordt herdacht met een
nummer op de cd. Conceptueler dan dit wordt het dus niet, maar
levert dit ook een goed album op?
Jazeker, want Turisas is een heel stuk volwassener geworden sinds
‘Battle Metal’, ondanks de vele bezettingsproblemen waardoor het
enige originele bandlid dat nog overblijft de zanger is, Mathias
D.G. “Warlord” Nygård. De redenen die exodus kunnen ook tellen: zo
raakte er iemand betrokken in een auto-ongeluk en werd een ander
ex-bandlid zes keer in de rug gestoken in een vechtpartij. Maar
goed, dat is allemaal petite histoire, over naar de
muziek.
Van bij het begin van de plaat worden we overspoeld door een
barrage aan trompetten, bombastisch drumwerk en monumentale
gitaren, wat de toon voor het album direct zet. Verwacht geen
subtiel gitaarwerk noch erg technische drums, alles is erop gericht
u mee te sleuren in het concept van ‘The Varangian Way’. Hier en
daar bouwt men rustpuntjes in, maar veel meer dan startpunten voor
de volgende bombastische uitbarsting zijn die niet, alhoewel ze op
zichzelf wel erg mooi uitgewerkt zijn. Het enige minpunt hierbij is
dat je vaak hetzelfde patroon krijgt, namelijk een overweldigend
begin, gevolgd door een rustpunt dat leidt tot een episch refrein
dat meestal erg goed meebrulbaar is (dat van ‘To Holmgard and
Beyond’ bijvoorbeeld), terug een rustiger stukje dat opnieuw naar
hetzelfde refrein leidt enzovoort enzoverder. Er zitten altijd
kleine verschilletjes in die het geheel boeiend houden, maar dat is
toch waar je je aan kunt verwachten.
De instrumentenbeheersing zit ook snor, met een speciale vermelding
voor de heer Mathias Warlord, die er erg op vooruitgegaan is, niet
alleen in zijn zangwerk maar ook in zijn beheersing van het Engels.
Aan de andere kant bevat het album weinig échte kunststukjes: een
solo is hier bijvoorbeeld in velden nog wegen te bekennen. Iets
meer zin voor avontuur op dat gebied had wel gemogen.
Waarom dan die hoge score? De sfeer. De heren van Turisas weten hoe
ze je moeten doen geloven in het verhaal dat ze vertellen. Vanaf de
eerste noten zit je geboeid te luisteren naar de uitleg van ‘Hakon
the Bastard’, de persoon waarrond het verhaal draait. Mede door de
originele teksten – er wordt overboord gebogen om te kotsen, touwen
snijden in handen, armspieren krijgen het zwaar te verduren aan de
riemen – krijgt u een indruk van echtheid. Het vervelende aspect
van metal met historische onderwerpen (Ancient Rites, iemand?)
wordt volledig vermeden. Dit is geen geschiedenisles, het is een
goed verhaal dat met alle mogelijke middelen verteld wordt. Dat er
hier en daar zelfs Russische en Slavische folkdeuntjes zijn
geïncorporeerd (‘In the Court of Jarisleif’, ‘Fields of Gold’)
verhoogt het niveau enkel maar.
De liefhebbers van epische folk, een goed verhaal en/of bombast in
het algemeen mogen zonder omkijken het zeegat uitvaren naar hun
cd-winkel toe. Als u het echter meer zoekt bij techniek en
metronomische precisie raden wij u aan deze Turisas zachtjes
voorbij te laten dobberen.
