Prettige poprock uit Engeland met gitaren en piano’s op zijn Coldplay’s: er lijkt maar geen einde aan de zondvloed te komen. Na Keane en zoveel anderen doet nu ook Air Traffic een gooi naar het succes, en aan Herman Schueremans zal het niet gelegen hebben. Nog voor zijn debuut uit is, mag de band al het Werchterpodium betreden.
Het gaat snel voor Air Traffic. Thuis in Groot-Brittannië mocht het viertal het voorprogramma van Pigeon Detectives spelen, en de zaal zat al afgeladen vol voor hen. En die vonk sloeg ook het kanaal over: Studio Brussel pikte single "Never Even Told Me Her Name" op ("Zonder dat wij het moesten vragen!", voegen de promolui van de platenfirma daar aan toe), en de band mocht ook al op bezoek bij Jools Holland. Niet slecht voor een beginnend bandje. "Ach,we hadden gewoon geluk", relativeert zanger-pianist Chris Wall: "De producer van Later with.. heeft één van onze eerste optredens gezien en kon dat nogal smaken. En voilà, zo is ons dat gelukt."
enola: Hoe hebben jullie ooit besloten dat jullie popmuzikanten wilden worden? Welke groepen gaven jullie zin om dat ook te doen?
Jim Maddock (bas): "Voor mij is alles begonnen bij de Red Hot Chili Peppers. Voorheen luisterde ik naar popmuziek, maar eenmaal ik hen kende wilde ik bassen. Ik hield enorm van Flea’s spel. Mijn beste vriend speelde gitaar en zo had ik mijn eerste groepje toen ik vijftien was."
Wall: "Ik ben piano beginnen te spelen op mijn derde omdat mijn vader er ook mee begon. Op die leeftijd ben je nog niet met muziek bezig, maar ik hield er wel van om in slaap te vallen terwijl mijn vader gitaar speelde. Eigenlijk ben ik pas laat echt naar muziek gaan luisteren en dan vooral naar Muse, de Peppers, en de folkmuziek die mijn vader speelde. Eigenlijk ben ik nooit een erg grote muziekluisteraar geweest."
enola: Tiens, hebben jullie instructies gekregen om voor de hand liggende invloeden als Coldplay en Supergrass niet te vermelden?
Wall: "Neen hoor, we houden best van die bands. We willen gewoon niet Coldplay zijn, net zoals we ook niet Keane willen zijn. Mensen maken veel te vaak luie vergelijkingen, we zijn niet als die groepen. Al moet ik toegeven dat ik veel naar Coldplay luisterde toen ik "Shooting Star" schreef, en dat hoor je."
enola: Ik vind dat songs als "Just Abuse Me" en "Never Even Told Me Her Name" een sterk cabaretkantje hebben. De Queen-platen van jullie ouders afgestoft?
Allen: "Yeah, we houden wel van Queen."
Wall: "Geen idee. Ik denk dat het gewoon een Supergrass-achtig trekje heeft, zoals hun "Allright". Dat gevoel. Ik luisterde ook wel naar Supertramp, van die vrolijke dansbare stuff, maar ik heb nooit aan Queen gedacht. Al hou ik wel van die groep, ja. (lachje) We willen wel niet zo theatraal zijn, het moet om de muziek gaan."
David Jordan (drums): "We klinken meer punky dan theatraal denk ik. Ik luister alvast veel naar punk en Tom (Pritchard, gitarist) ook. Ik denk dat er veel meer elementen daarvan in onze muziek zitten."
enola: David Kosten heeft het album geproducet. Hij is ook actief als elektronica-artiest onder de naam Faultline. Hoe kwamen jullie bij hem terecht?
Jordan: "Hij heeft ook Bat For Lashes, Joseph Arthur en Iain Archer geproducet…."
Wall: "Dat zijn geen grote namen, maar wel interessante. Daarom wilden we met hem werken en ook omdat hij ons van in het begin heeft geholpen. We zijn ook op zijn labeltje getekend."
Jordan: "Het was van bij het begin duidelijk dat we met hem wilden werken. We zijn sowieso geen band die in het achterhoofd een lijstje producers heeft waar we mee willen werken. Wat mij betreft, kan iedereen een kans krijgen die interessant lijkt. Veel te veel bands gebruiken tegenwoordig dezelfde producer, in de hoop het succes van zijn andere projecten over te doen. Dat helpt de muziek niet."
{image}enola: Hoe heeft zijn productie het geluid van de band beïnvloed?
Maddock: "Hij heeft ons niet in een richting geduwd die hij wilde, maar heeft ons gewoon zo goed mogelijk ons ding laten doen: gewoon het beste uit ons halen."
enola: Op jullie MySpace staat in de concertlijst naast elke zaal de leeftijdslimiet vermeld. Is dat belangrijk? Hebben jullie zoveel jonge fans?
Wall: "Veel MySpace-gebruikers zijn behoorlijk jong en we kregen ook voortdurend vragen of ze op dit of dat optreden wel binnen zouden mogen. Vandaar dat we er telkens bij zetten hoe oud je moet zijn om toegelaten te worden. We hebben een heel brede fanbase, maar ik hou wel van het jonge publiek: ze zijn niet bang om te dansen en te springen. Oudere concertgangers zijn afstandelijker."
enola: Wat is de vreemdste plaats waar jullie al speelden?
Maddock: "Die keer dat we in Southampton speelden, waar het podium achter een hoek bleek te liggen, zodat niemand in het café ons zag spelen. We speelden afgelopen lente ook op South By South West in Austin in een Ierse pub. Dat was ook best vreemd. Het podium was zo klein dat we allemaal op de drumriser stonden en één van ons op de trappen. De drums stonden in het publiek en de piano in het venster. Maar gelukkig lustten die Texanen ons wel."
enola: Zijn er al vreemde fans opgedoken? Of blijft het bij wat overenthousiaste meisjes?
Wall: "We hebben wel een paar vreemde fans die ons overal volgen. Maar het meest bizarre was toch die gigantische Amerikaanse die speciaal voor ons naar Ierland was overgekomen en die ons aanbood te doen wat we maar wilden. (lachje) Dus Dave gaf haar de opdracht ons wat te drinken te halen."
Jordan: "En dat deed ze. Ze wilde echt iets doen voor ons. Geen idee wat hoor…"
enola: Werchter is jullie eerste grote festival. Voelen jullie je klaar voor zo’n groot podium?
Wall: "Ja hoor, we houden van grote podia. Ooit hebben we het voorprogramma gedaan van The Beautiful South voor een uitverkochte zaal die ons nog niet kende: 4500 mensen, en dat was geen enkel probleem. Hoe meer volk hoe beter."
enola: Hoe was de confrontatie met de muziekbusiness eigenlijk?
Pritchard: "We hielden niet zo van A&R-mensen (Artist & Repertoire, de talentscouts van een platenfirma, mvs)."
Wall: "Ik had een hekel aan hoe laag je soms moet zinken, en hoe iedereen probeert je beste vriend te zijn. Dat duurt een week: tot je iemands contract getekend hebt. Daarna zijn ze weer allemaal weg naar het volgende snoepje. Je gaat naar een optreden en ze betalen je drankjes: al die valse vrolijkheid… Ze kennen volgens mij ook niet veel van muziek, ze zoeken gewoon iets om indruk te maken op hun baas, blazen dingen op."
enola: Tot slot: waar denken jullie dat Air Traffic binnen vijf jaar zal staan?
Jordan: "Groot of dood."
Wall: "Ofwel headliner op de Mainstage van Werchter ofwel ben ik dood door een auto-ongeluk. Ik droom ervan om een snelle auto te kopen."
Maddock: "We willen eerlijk succes: een groot publiek omdat we op een klassieke manier albums maken."
Air Traffic speelt op vrijdag 29 juni in de Pyramid Marquee van Rock Werchter.
