Bob Dylan :: Modern Times

Hoewel de dagen waarop hij schijnbaar moeiteloos de ene klassieker
na de andere uit zijn mouw schudde voorgoed voorbij zijn, heeft Bob
Dylan zijn stiel nog niet verleerd. Integendeel, het moet van
‘Blood on the Tracks’ (1975) geleden zijn dat er nog zo reikhalzend
werd uitgekeken naar een nieuwe plaat van de heer Zimmerman. Bawb
stelt gelukkig niet teleur: ‘Modern Times’ is een derde voltreffer
op rij geworden, en wordt gepresenteerd als het sluitstuk van de
trilogie die begon met het verrassend sterke ‘Time Out of Mind’
(1997) en waardige opvolger ‘Love and Theft’ (2001). Van miskramen
als ‘Under the Red Sky’ (1990) blijven we dus gelukkig
gespaard.

Voor de opnames kon Dylan rekenen op de vijfkoppige tourband
waarmee hij nu al een aantal jaren optreedt. In Rolling Stone
beweerde hij dat dit de beste band is waar hij ooit mee
samenwerkte, en na een eerste luisterbeurt kunnen we hem geen
ongelijk geven: de sound is warm en laidback, de muzikanten weten
de Dylans stem perfect te ondersteunen. Over die stem gesproken:
brompot Bob doet ditmaal hard zijn best om de zang te verzorgen,
wat resulteert in een heldere, volle klank. De productie was dan
ook in handen van ene Jack Frost, wat een pseudoniem is voor
niemand minder dan Bob Dylan zelf.

Toch is ‘Modern Times’ een nogal paradoxale titel voor deze cd.
Dylan haalt immers diverse muzikale succesformules uit het verleden
boven om zijn plaat te vullen. We worden afwisselend getrakteerd op
bescheiden swingende bluesshuffles, zeemzoeterige popballads en
jazzy countrysongs. Dat hij kiest voor de oudere genres, is echter
allesbehalve een minpunt. Op zijn 65ste heeft hij immers niets meer
te bewijzen, en hij bevestigt er enkel z’n tijdloosheid mee. Een
Dylan die probeert om populaire beats in z’n songs te verwerken, we
mogen er niet aan denken.

Het is dus een overwegend rustig album geworden, al is de
openingstrack ‘Thunder on the Mountain’ best een energiek nummer.
Dylan vliegt erin met wat stevige boogie blues en behandelt meteen
heel wat van zijn klassieke thema’s: God, dood, lust en het
wantrouwen van vrouwen. Een gelijkaardig nummer is ‘Rollin’ and
Tumblin’, een song uit 1929 van ene Hambone Willie Newborn, eerder
al gecoverd door Robert Johnson en Muddy Waters. In dit nummer
schuwt Dylan trouwens geen gepeperde quote als het over vrouwen
gaat (“Some young, lazy slut has charmed away my brains.”).
Ook in ‘Someday Baby’ en ‘The Levee’s Gonna Break’ gaat het
vooruit, met een mix van rhythm and blues en klassieke rock-‘n-roll
à la Chuck Berry.

Tot zover het rock-gehalte van ‘Modern Times’ weliswaar. Op de rest
van het album vinden we immers vooral rustige nummers terug, die
een flinke jazz -en folkinjectie kregen. Zo zijn ‘Spirit on the
Water’ en het charmante ‘Beyond the Horizon’ bijzonder aangename
jazzy countrysongs, die een wijze, berustende Dylan laten
horen.
Dat Dylan zijn muzikale peetvader Woody Guthrie nog steeds niet
loochent, merken we vooral aan de thematiek in ‘Workingman’s Blues
#2′, een ballade die waarin hij het opneemt voor de arbeidersklasse
(“The buyin’ power of the proletariat’s gone down, money’s
gettin’ shallow and weak
“), en aan de talking blues in het
duistere slotnummer ‘Ain’t Talkin”. In die laatste wandelt een
getormenteerde Dylan door de mystic garden van het leven.
Deze ballads vormen duidelijk de hoogtepunten van het album, samen
met de troostende croonerballad ‘When the Deal Goes Down’ en
‘Nettie Moore’, een bitterzoete ballad die gebaseerd is op een
19de-eeuwse folksong over een slavin die haar geliefde verliest.
Dylan zet de song naar zijn hand door een aantal eigen metaforen
toe te voegen, maar drukt hetzelfde verlangen naar verloren liefde
en dezelfde wanhoop uit (“But there’s no one left here to tell
the world has gone black before my eyes.
“)

Op ‘Modern Times’ vinden we geen vernieuwing, noch songs die het
meteen tot de Dylan-canon schoppen, noch een lyrische tour de force
als ‘Mr. Tambourine Man”. Wat we wel vinden zijn 10 ijzersterke
songs. Zo klassiek als wat, maar oerdegelijk. Vooral zéér Dylan,
als je het mij vraagt.

8
Release:
2006
Sony/BMG

verwant

Eindejaarslijstje 2023 van Jef De Ridder

Welke albums waren dit jaar de kroketten bij mijn...

Bob Dylan :: Shadow Kingdom

Shadow Kingdom is de soundtrack van de concertfilm die...

Stef Kamil Carlens :: “Komaan Bob, het mag toch ietske meer zijn”

Niemand zingt Dylan zoals Dylan, luidt een volkswijsheid, maar...

Eindejaarslijstje 2021 van Jef De Ridder

2021 was voor mij een vreemd muzikaal jaar. Niet...

The Man In Me :: Bob Dylan 80

Hij is even onnavolgbaar als ongrijpbaar. Het symbool van...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in