U bent een beginnende muzikant en op zoek naar de sleutel tot succes? Simpel: gooi dat ouderwetse drumstel overboord en zet die jengelende gitaren aan de kant! Een beetje creatieve artiest gaat tegenwoordig immers aan de slag met ’alledaagse’ geluidsfragmenten, schroeft ze uit elkaar, herschikt ze en smeedt ze weer tot één geheel en noemt het ’musique concrète’.
Geconfronteerd met een overdaad aan dit soort soms onbevattelijke rimram, duikt de onvoorbereide luisteraar vaak gechoqueerd in zijn platenkast, op zoek naar wat tegengif, onder de vorm van het betere levenslied. De rits ongeïnspireerde hansworsten, die ook onder de vlag van de ’musique concrète’ opereren, jagen de echte muziekliefhebber nog verder de gordijnen in. Zij proberen een gebrek aan creativiteit te slijten als ’abstracte avant-garde’ aan het clubje van de zelfverklaarde intellectuelen. Gelukkig ontwijkt het experimentele duo Matmos met The Rose Has Teeth In The Mouth Of A Beast vakkundig de valstrik van de intellectuele drukdoenerij en levert de groep een album af dat zowel grappig als swingend is.
Matmos (Drew Daniel en Martin C. Schmidt) vermengde op het gelijknamige debuut (1997) de eerste maal experimentele elektronica met ’musique concrète’. Doordat de heren gebruik maakten van muzikale rariteiten, zoals het versterkte geluid van de neurale activiteit van een kreeft, sloten liefhebbers van experimentele muziek het eigenzinnige duo al snel in de armen. Met het knip- en plakwerkje A Chance To Cut Is A Chance To Cure uit 2001, waarop het geluid van allerhande medische procedures door de mangel werd gehaald, traden Daniel en Schmidt door de grote poort de wereld van de alternatieve muziek binnen.
De conceptuele inslag is een belangrijke eigenschap van elk album van het tweetal. Het uitstekende The Civil War uit 2003 is geïnspireerd door het geroffel van oorlogstroms en het geschal van krijgstrompetten uit de Amerikaanse en Engelse burgeroorlogen. Het kraakverse The Rose Has Teeth… is opgevat als een audiovisuele hommage aan tien beroemde of beruchte cultfiguren (visueel, omdat bij het album een set van tien kunstige identiteitskaartjes zit, één voor elke figuur.
Op "Roses And Teeth For Ludwig Wittgenstein" debiteren een zestal koele kikkers, waaronder Björk Gudmunsdottir, flarden uit het werk van de Oostenrijkse filosoof. Daniel en Schmidt smijten er samples van knisperende rozenblaadjes, gakkende ganzen en knarsende tanden overheen. De absurde logica over koeien, ganzen, tanden en rozen mondt uiteindelijk uit in de lekker bekkende titel van het album. "A Tract For Valerie Solanas" is een andere kandidaat voor het voorleeshoekje. Het nummer bevat uittreksels uit het ’S.C.U.M. Manifesto’, een radicaal feministisch pamflet waarin Valerie Solanas zich de vernietiging van de man tot doel stelt.
De behoorlijk ongenuanceerde fragmenten uit het traktaat krijgen in dit nummer een humoristische ondertoon door ze te combineren met de geluiden van een vagina en de baarmoeder van een koe op de achtergrond. De heren drijven de geluidsexperimentjes net niet te ver door. Het leuke "Steams and Sequins For Larry Levan" bijvoorbeeld is een bijna mainstream disconummer, en de nachtclubfunk van "Public Sex For Boyd Mc Donald" is misschien zelfs iets te gemakkelijk te verhapstukken.
Uiteindelijk is The Rose Has Teeth In The Mouth Of A Beast een aangenaam gedurfde plaat geworden, die zowel de vrijetijdsluisteraar als de gevorderde puzzelaar zal plezieren. Die laatste mag nu al beginnen te raden hoe Daniel en Schmidt "Semen Song For James Bidgood" en "Germs Burn For Darby Crash" componeerden.
