Regie : Sijie Dai
105 min /Frankrijk-Canada / 2006
De Holebigemeenschap heeft in ‘Brokeback Mountain’ de ultieme film
gevonden. Nog nooit werd een relatie tussen twee mannen zo eerlijk
en intelligent op het witte doek gebracht. Enkele oscars later is
de film ook een geheel eigen leven gaan leiden op het Internet, de
parodieën zijn niet te tellen: ‘Spongeback mountain’, de Bert en
Ernie versie, ‘Brokeback to the future’, ‘The empire breaks back’
(insinueert een relatie tussen Anakin en Obi Wan Kenobi) en het
geweldige ‘Hobbit Love’ (it’s sticky, what is it?) tussen
Sam en Frodo. De film heeft duidelijk indruk gemaakt en hoort nu al
in het rijtje van onvergetelijke homofilms (als dat dan toch een
sticker mag zijn) naast mijn favorieten ‘Happy Together’ en het
bloedmooie ‘My Own Private Idaho’.
Zo’n vaart zal het met ‘Les Filles du botaniste’ niet lopen. Op de
ultieme lesbiennefilm zullen we nog even moeten wachten. ‘Les
filles du botaniste’ is niet onaardig, maar mist de bezieling van
de homotegenhanger en zal dus helaas geen potten breken.
Het verhaal is geïnspireerd op waar gebeurde feiten uit het China
van de jaren ’80. Het weesmeisje Min (Mylène Jampanoï) komt stage
lopen bij een befaamde botanist, een pietje precies die zijn
oneindige kennis over planten en bloemen maar al te graag met
anderen deelt, maar evenzeer zijn stem verheft als Min weer eens
iets verkeerd doet. Meer nog dan voor de flora heeft de onschuldige
Min interesse voor de fleurige An, dochter van pietje precies. De
twee zijn tot elkaar aangetrokken en na een modderbad en een
gezellig saunaonderonsje beginnen ze in het geheim een relatie.
Wanneer Ans broer Dan terugkomt van het leger verliest hij meteen
zijn hart aan de mooie Min en zelfs de vader knikt hierbij
goedkeurend. Tijdens een boottochtje tracht de Popeye met zijn
spierballen Min te imponeren, maar die is er niet voor te vinden.
Uiteindelijk stemt Min er toch mee in om met hem te trouwen, want
zo kan ze in de botanische tuin blijven wonen en voor altijd bij An
zijn. Dat hun plan toch niet waterdicht is, wordt snel duidelijk in
de scène na de bruiloft: Min en haar kersverse echtgenoot zitten
samen op de trein klaar om op huwelijksreis te vertrekken wanneer
ze hem haast smeekt om An mee te nemen. Op het perron blijft een
gebroken An achter en een vader die radeloos en met open mond het
vreemde gedrag van zijn dochter aanschouwt. Zal hun wens om voor
eeuwig samen te zijn uitkomen en welke offers moeten ze hiervoor
maken?
Regisseur Dai Sijie heeft niet bepaald een lekkere draaiperiode
gekend. De film speelt zich af in China, maar de crew kreeg niet de
toestemming om er te filmen en moest uitwijken naar Vietnam.
Homoseksualiteit blijkt in China nog altijd een taboe. Tien jaar
geleden werd het zelfs nog als een geestesziekte beschouwd. Een ter
dood veroordeling louter omwille van je seksuele geaardheid was
niet ondenkbaar. De film zal net zoals Dai Sijie’s vorige, ‘Balzac
et la petite tailleuse chinoise’, dan ook niet worden
gedistribueerd in China. Om zijn succes te meten gaat Dai Sijie dan
maar af op piraterij. “Als je film niet illegaal wordt gekopieerd,
heb je een slechte film gemaakt. Dat zijn de regels van de nieuwe
democratie.”
Of de film veel illegale kopieën zal opleveren, valt te
betwijfelen. Het schoentje blijkt vooral te wringen bij de muziek,
die nog het best te vergelijken valt met de muziek die je in een
doorsnee Chinees restaurant voorgeschoteld krijgt. Die typische
klagerige pling -pling sound wordt afgewisseld met te bombastische
en melige muziek, terwijl soms het geluid van de krekels op de
achtergrond alleen zo veel meer had kunnen zeggen. De muziek maakt
het allemaal veel te zwaarmoedig op momenten waar het verhaal op
zichzelf al ontroerend genoeg is en neemt een groot stuk van de
magie weg. Ook de dialogen zijn soms iets te geforceerd. Zinnen als
“Mijn maagdelijkheid behoort jou toe”, krijgt toch niemand uit zijn
strot?
De acteerprestaties zijn dan weer wat beter. Opvallende figuur in
de film is Mylène Jampanoï. Dai Sijie’s eerste keuze Xun Zhoude
(het naaistertje uit ‘Balzac et …’) had afgehaakt omdat een
lesbische rol haar carrière wel eens zou kunnen schaden.
Uiteindelijk koos hij voor Champonoï, dochter van een Chinese vader
en een Franse moeder. De jonge actrice was al te zien (als u goed
oplette tenminste) in ‘Rivières pourpres
II’ en ’36, Quai des Orfèvres’. Binnenkort speelt ze haar
tweede hoofdrol in ‘Valley of Flowers’ van de Indiase cineast Nalin
Pan. Ze is volledig Frans opgevoed en spreekt nauwelijks Chinees,
dus voor ‘Les filles’ moest ze haar dialogen fonetisch instuderen.
Geen sinecure en ik verdenk de makers er dan ook van dat ze heel
wat tekst van haar geschrapt hebben om het haar wat gemakkelijker
te maken. Of ze een nieuwe belofte is valt nog wat af te wachten,
een fotogenieke kop heeft ze alleszins al mee.
Eva en Eva in de tuin der lusten. Een leuk idee, maar de uitwerking
mist durf en ondanks het controversiële onderwerp wordt er toch met
clichés rondgestrooid: een autoritaire vader, een exotische
setting, kleffe muziek en vingerdikke symboliek met wegvliegende
duiven in de hoofdrol. Een eenvoudige prent die vooral visueel
aantrekkelijk is, een lust voor het oog voor zowel de
plantentuinfreaks onder ons als de liefhebbers van andere
‘weelderigheden’. Maar in ieder geval duidelijk geen blijvertje…
