Maar liefst drie jaar heeft Cave In zijn fans op Perfect Pitch Black laten wachten, maar uiteindelijk vinden wij dat nog een heel succes. De groep verklaarde een tijdje geleden dat het nog heel lang zou duren vooraleer er nog eens een nieuwe plaat zou verschijnen maar hakte vorig jaar dan toch een lastige knoop door: ze brak met de grote platenlabels, keerde terug huiswaarts naar het oude label Hydrahead en nam er een plaat op die de opgedrongen vakjes van de majors overstijgt.
Toen Cave In drie jaar geleden met Tides Of Tomorrow en Antenna eindelijk wat succes begon te krijgen, had de groep al een heuse zoektocht naar een passend geluid achter de rug. Die zoektocht eindigde in een soort evenwicht tussen emo- en metalinvloeden, al bleek zelfs die beschrijving uiteindelijk maar zeer mager voor de wereld die de beide platen voor de luisteraar deden open gaan. Alsof de vaak erg hypnotiserende muziek nog niet volstond om de toehoorder naar hogere sferen te brengen, bleek Stephen Brodsky ook nog begiftigd met een zeer speciale stem, waarmee hij de eigenzinnige muziek van Cave In zeer nauwsluitend wist aan te vullen.
Dat Cave In met platen als Tides Of Tomorrow en Antenna vrij hoge toppen schoor, heeft nochtans veel te maken met de beperkingen die RCA de groep oplegde. Die beperkingen maakten de groep na Jupiter een stuk toegankelijker. Niettemin vond het label die toppen nog niet hoog genoeg, waardoor Cave In uiteindelijk terug bij zijn oude label belandde waar de groep vandaag op een eerlijke manier aan zijn muziek tracht verder te werken.
Voor wie ervan uitgaat dat je een goede groep nooit beperkingen mag opleggen, is die terugkeer naar het oude label uiteraard zeer goed nieuws. Niettemin zit de groep niet te fel om zijn verleden verlegen. Perfect Pitch Black opent met "The World Is In Our Way", een song die met Brodskys stem als een typische Tides Of Tomorrow– of Antennasong begint, maar waarin de bassist Caleb Scofield even later plots met zijn bulderende metalstem uitpakt. Het is de link naar de metalcore die op Perfect Pitch Black veel duidelijker dan op de twee voorgangers naar voren komt. Die aanpak werkt echter perfect en tilt de groep naar hogere niveaus.
"Off The Ruin" is een mooi voorbeeld van hoe de groep het album aan de vroegere platen koppelt: het is een song waarin de wisselende stemmen van Brodsky en Scofield door spookachtige, hypnotiserende koren op de achtergrond worden gecounterd, wat ons meteen aan het sfeerscheppende Tides Of Tomorrow doet terug denken, maar wat het evenwicht op Perfect Pitch Black alleen maar ten goede komt.
Dat Cave In dat evenwicht wel degelijk belangrijk vindt, bewijst ook "Down The Drain". In die song zingt Brodsky opvallend zacht en houdt Scofield voor een keer zijn mond. Het zorgt ervoor dat de song de plaat in twee breekt, waardoor ze haar functie als rustpunt na het zeer intense "Paranormal" niet misloopt. Het toont nogmaals aan dat sfeerschepping een zeer belangrijke rol speelt, iets dat door het uitblijven van Scofields vocale uitbarstingen in de finale momenten van de plaat nog maar eens bevestigd wordt.
In het interview dat Cave In twee jaar geleden met goddeau had, verklaarde de groep door het grote platencontract teveel aan banden te zijn gelegd en dat de groep eigenlijk een plaat had kunnen maken die Antenna overtrof. Perfect Pitch Black is de plaat die Cave In toen in gedachten had. Dat maakt dat iedereen die Tides Of Tomorrow en Antenna goed vond en het lef heeft zich een echte muziekliefhebber te noemen, er met Perfect Pitch Black een aankoopverplichting bij heeft.
