De naam Charles Burns doet in ons taalgebied waarschijnlijk weinig belletjes rinkelen. Uitgeverij Loempia vertaalde begin jaren negentig enkele van zijn kortverhalen in De Vloek van de Molleman. Na tien jaar werken is nu eindelijk zijn opus magnum Black Hole afgewerkt en gebundeld.
In Seattle treft een vreemde plaag een groep jongeren die voor de eerste maal seks hebben gehad. Iedereen die de ziekte oploopt vertoont verschillende symptomen, waarbij steeds een vervorming van het lichaam plaatsvindt. Keith, Chris, Rob en de anderen worden verplicht verder te leven ondanks de voortdurende dreiging van het virus. Niemand weet wat het virus verder nog voor hen in petto heeft.
Deze korte synopsis wekt wellicht de indruk dat Black Hole puur een horrorverhaal is, maar niets is minder waar. Burns maakt van dit meer dan 350 pagina’s tellende epos een zedenschets van de leefwereld van jongeren in het Seattle van de jaren zeventig. We volgen verschillende personages, sommigen besmet, anderen niet of nog niet. In de jaren zeventig werd ook nog vrijer geëxperimenteerd met allerhande soorten drugs en waren de hippies nog niet aan het einde van hun Latijn. Zo baadt Black Hole in een bijzonder vreemde sfeer, die beetje bij beetje ook het gemoed van de lezer aantast. Burns is een kei in het scheppen van sfeer, dat wisten we al van eerdere boeken als Skin Deep en El Borbah, maar ook de intense karaktertekening gaat hem bijzonder goed af.
Deze mix van spanning en psycholgisch drama werkt wonderwel en blijft steeds vlot leesbaar. Tien jaar lang publiceerde Burns ongeveer één deeltje per jaar en nu alle twaalf de delen gebundeld werden, mogen we gerust spreken van een opus magnum. Het blijft maar de vraag of hij nog eens een keer de energie kan opbrengen voor een dergelijk grootschalig project. Door de jaren heen heeft Charles Burns immers een grote reputatie opgebouwd als illustrator van ondermeer affiches en platenhoezen. We kunnen dan ook gerust spreken van een tekenaar wiens stijl bekender is dan zijn verhalen.
Toch zal Black Hole zeker zijn plaatsje krijgen tussen de gevierde graphic novels van de laatste jaren, zoals Jimmy Corrigan (Chris Ware), Persepolis (Marjane Satrapi) en Epileptic (David B.). Al deze boeken werden niet voor niets uitgegeven door Pantheon, een poot van de literaire uitgeverij Random House. Pantheon zorgt voor een professionele ondersteuning en biedt de auteurs zichtbaarheid in alle grote boekenwinkels. Black Hole is dan ook een van de beste voorbeelden van de volwassenwording die het beeldverhaal de laatste jaren ondergaan heeft. Naast een complex en intrigerend scenario biedt de strip ook tekenwerk van een hoog niveau. Nu volgt ook de uitgeverij de auteur in die ambitie door van Black Hole een prachtig uitgevoerd boekwerk te maken dat in geen enkele boekenkast mag ontbreken.
