Het nieuwe album van Rogue Wave is een pareltje geworden. Heerlijke melodieën vloeien samen met prachtige zanglijnen, terwijl de stemming het best te omschrijven valt als ’dromerig’. Als we u een Rogue Wave-album mogen aanraden, dan wordt het Descended Like Vultures.
Al van bij de eerste noten van opener "Bird On A Wire" is de toon gezet. Weg najaarsdepressie, hier met die heerlijk kabbelende muziek. U heeft het vast al door: "Bird On A Wire" is geen Leonard Cohen-cover, maar een eigen nummer. Ook in "Publish My Love" gaat alles op hetzelfde gezapige, berustende tempo verder. Wat dat betreft kon Descended Like Vultures niet op een gepaster moment verschijnen. Als de bladeren vallen, valt ons gemoed om een of andere vreemde reden ook al eens tegen. Behalve heel veel liefde kan alleen muziek het leed verzachten. Niet om het even welke muziek uiteraard. Een Leonard Cohen-plaat zou het er bijvoorbeeld, hoe mooi ook, niet beter op maken. Rogue Wave daarentegen…
Nummers met veel variatie, niet iedereen slaagt erin ze geloofwaardig op plaat te zetten. Rogue Wave geeft met "Catform" de concurrentie het nakijken. Het nummer begint rustig, tot de zang van Zach Rogue lijkt aan te geven dat er meer zit aan te komen. De man verheft zijn stem even en verdwijnt dan weer. Hetzelfde proces herhaalt zich, maar dan met de instrumenten. Telkens blijft een vrolijk melodietje terugkeren, al worden de luide stukken elke keer wat prominenter. Tot de boel dan ook daadwerkelijk uit elkaar spat, voor even. Dan is er stilte.
Ook "10:1" is een nummer dat het van stemmingswissels moet hebben. Wave zingt met een effect op z’n stem (enfin, op de zangapparatuur) en draagt zo bij aan het filmische sfeertje dat over het nummer hangt. Het jachtige tempo waarmee de band het nummer speelt, vergroot dit effect alleen nog maar. "10:1" flirt even met chaos en noise, maar is — we trappen vast een open deur in — niet meer of niet minder dan een mooi popnummer.
Hoewel Rogue Wave uiteraard een echte band is, is de groep nog steeds vooral het project van Zach Rogue, de man achter de band, zoals dat heet. Maar in tegenstelling tot voorganger Out Of The Shadow, dat zowat een veredeld soloproject van Rogue was, heeft de rest van de band op Descended Like Vultures meer inbreng gehad. Dat neemt niet weg dat sommige nummers nog een zeer hoog singer-songwritergehalte hebben. Zo is het even ingetogen als mooie "California" een nummer dat niet had misstaan op een van de Palaceplaten van Bonnie "Prince" Billy. Ook "Medicine Ball" is een nummer dat we niet onvermeld kunnen laten, te meer omdat het de perfecte samensmelting vormt tussen Rogue Wave, de band en Zach Rogue, de singer-songwriter.
Is Descended Like Vultures de moeite waard of niet? Wees maar zeker van wel. Wie op zoek is naar een warm, mooi album om naar te luisteren terwijl de bladeren naar beneden dwarrelen, doet er goed aan de nieuwe Rogue Wave in huis te halen. Als u dan toch bezig bent: de band heeft ook een mooie back catalogue. Het is maar dat u het weet.